توریست مالزی
۲ مرداد ۱۳۹۸
توریست مالزی – رقص‌های بومیان مالاایی، اورنگ اصلی و گروه‌های قومی مختلف صباح و ساراواک به راستی جذاب و سرگرم کننده است. با ساکن شدن چینی‌ها، هندی‌ها و پرتغالی‌ها در مالزی، رقص سنتی سرزمین آنها به بخشی از فرهنگ و میراث مالزی تبدیل شد.
ماک یونگ مالایی
ماک یونگ که ریشه در منطقه پاتانی در جنوب تایلند دارد، جهت سرگرمی زنان خاندان سلطنتی، ملکه‌ها و شاهزاده خانم‌ها در غیاب مردانشان و رفتن آنها به جنگ مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این رقص دست به ترکیب نمایش‌های رمانتیک، رقص و آواز خوانی اپرایی زده، و قصه‌های عصر طلایی پادشاهان مالایی را در اجراهای جذاب نمایش می‌دهد.
کودا کپانگ
کودا کپانگ یک رقص سنتی است که مهاجران جاوایی به ایالت جوهور آوردند. رقصنده‌ها نسبت به نمایش دادن داستان‌های پیروزی‌های جنگ‌های مقدس اسلام اقدام می‌کنند، بر روی اسب‌های دروغین نشسته و با ضربات مسحورکننده سازهای کوبه‌ای که معمولاً شامل طبل، ناقوس و انکلونگ است، حرکت می‌کنند.
زاپین
تأثیر اسلام بر رقص سنتی مالزی شاید بیش از همه در زاپین مشهود باشد، که رقصی متداول در ایالت جوهور است. این رقص که ابتدا توسط مبلغان اسلامی خاورمیانه معرفی گردید، به شعارهای مذهبی جهت اشاعه دانش درباره تاریخ تمدن اسلام اختصاص دارد.
جوگت
متداول ترین رقص سنتی مالزی، که یک رقص زنده با تمپوی شاد است. جوگت که توسط زوج‌هایی صورت می‌گیرد که حرکات تند و ملایم را با شوخی در هم می‌آمیزند ریشه در رقص عامیانه پرتغالی دارد که در دوران تجارت ادویه به ملاکا معرفی شده است.
تاریان لیلین
این رقص که به رقص شمع نیز مشهور است توسط زنان صورت می‌گیرد که در حین رقص، شمع‌هایی را در بشقاب‌های کوچک حفظ می‌کنند.
سیلات
یکی از قدیمی ترین سنت‌های مالایی و یک هنر رزمی مرگ‌آور است، سیلات همچنین یک نوع هنر رقص است. اجرای سیلات که با حرکات گل مانند بدن صورت می‌گیرد، مسحور کننده و جذاب است.
رقص شیر چینی
رقص شیر که عموماً در حین جشنواره سال نو چینی اجرا می‌شود، سرشار از انرژی و جذاب است. بنا به افسانه‌ها، در زمان‌های قدیم، شیر تنها حیوانی بود که توانست موجود افسانه‌ای موسوم به نیان را از بین ببرد که در شب سال نو در چین وحشت به راه انداخته بود و مردم را خورده بود. این رقص که معمولاً نیازمند همکاری عالی، ظرافت و اعصابی پولادین است، تقریباً همواره با همراهی ضربات تاگو، یا طبل چینی و کوبیدن سنج صورت می‌گیرد.
رقص اژدها
اژدها، موجودی افسانه‌ای است که نشانگر نیروی ماورای طبیعی، خیر، باروری، بیداری و سربلندی در فرهنگ چین است. رقص اژدها معمولاً در طلیعه سال نو چینی انجام می‌شود، و باور بر این است که در سال نو خوشبختی و برکت به همراه دارد. این اجرای جذاب که معمولاً نیازمند گروهی بیش از ۶۰ نفر است، نمایش خیره کننده هماهنگی، مهارت و ظرافت است.
بهاراتا ناتیام هندی
این رقص کلاسیک هندی شعری حرکتی است. این رقص بسیار تند و دراماتیک که ریشه در حماسه‌های هندی دارد از بیش از ۱۰۰ گام و حرکت رقص تشکیل شده است. از آنجا که تسلط به آن نیازمند سال‌ها تمرین است، بعضی از کودکان از سن پنج سالگی شروع به تمرین آن می‌کنند.
بهانگرا
بهانگرا یک موسیقی و رقص زنده عامه سیک‌ها است. این رقص که اساساً رقص محصول بوده اکنون به بخشی از بسیاری از جشن‌های اجنماعی نظیر عروسی‌ها و جشن‌های سال نو تبدیل شده است. این رقص عموماً مبتنی بر درون مایه‌های رمانتیک بوده، با آواز و رقص و با گام‌های سنگین دهل یا طبل دو پوسته همراه بوده و جذاب و سرگرم کننده است.
نگاجات صباح و ساراواک
رقص جنگجو، رقص سنتی مردم ایبان در ساراواک است. این رقص عموماً در حین گاوایی کنییالانگ یا “جشنواره کالائو” اجرا می‌گردد. در این جشنواره زیبا، ترسناک‌ترین شکارگران سر ساراواک، یا جنگجویان قبیله پیروز، پیروزی خود را جشن می‌گرفتند. جنگجوی رقصنده مرد با پوشیدن کلاهخودی جالب و با در دست داشتن سپری بلند، پرش‌های بلندی در طول این رقص طلسمی انجام می‌دهد.
داتون جولود
رقص کالائو یک رقص سنتی زنان منطقه کنیاه در ساراواک است. این رقص توسط پادشاه کنیاه موسوم به نیاک سلونگ برای نشان دادن شادمانی و سپاس به وجود آمده و در ابتدا در حین جشن‌های خوشامد گویی به جنگجویانی که از جنگ می‌آمدند یا در حین جشن‌های سالانه‌ای برگزار می‌شده که نشان دهنده پایان فصل برداشت برنج بوده است. این رقص که توسط یک رقصنده زن تنها و با صدای ساپه – که از پرهای کالائو ساخته شده و نشان دهنده بال‌های پرنده مقدس است – اجرا می‌شده است.
سومازائو
سومازائو رقص سنتی مردم کادازان در صباح است. این رقص که عموماً در مراسم مذهبی و رویدادهای اجتماعی صورت می‌گرفته برای احترام به روح محصول برنج، دور کردن روح شیاطین و درمان بیماری انجام می‌شده است. رقاصان مرد و زن، این رقص مداوم و مسحور کننده را با حرکات نرم و آرام به تقلید از پرندگان در حال پرواز انجام می‌دهند.
رقص بامبو
یک نوع رقص سنتی بسیار رایج و جالب دیگر رقص بامبو است. دو چوب بلند به طور افقی در بالای زمین و در ارتفاعی به اندازه قوزک پا قرار می‌گیرند. این چوب‌ها با ضربات تند طبل به هم زده می‌شوند. رقاصان که به چابکی زیادی نیاز دارند باید بین این دو بامبو حرکت کنند، بدون اینکه پایشان به آنها بخورد.
اورنگ اصلی
رقص‌های سنتی اورنگ اصلی در شبه جزیره مالزی عمیقاً ریشه در باورهای معنوی آنها دارد. این رقص‌ها عموماً توسط پزشکان جادوگر به عنوان آداب برقراری ارتباط با دنیای ارواح استفاده می‌شود. انواع این رقص‌ها عبارتند از گنگولانگ متعلق به قبیله ماهمری، بریروم متعلق به قبیله جاه – هوت و سوانگ متعلق به قبایل سمای و تمیار.
فاراپیرا پرتغالی ملاکا
فاراپیرا رقصی سریع و جذاب است که عموماً همراه با گیتار و دایره زنگی توسط زوج‌های پوشیده در لباس سنتی پرتغالی صورت می‌گیرد.
برانیو
این رقص که عمدتاً نسل قدیمی‌تر پرتغالی‌ها به آن علاقه دارند، در مقایسه با فاراپیرا رقص بسیار آرام‌تری است. رقاصان مرد لباس‌های کابویی داشته و رقاصان زن لباس‌های سنتی باجو کبایا به تن دارند و سارونگ باتیک را با ریستم آرام طبل و ویولن تکان می‌دهند.
منبع: وب سایت توریسم مالزی
ماک یونگ مالایی
ماک یونگ که ریشه در منطقه پاتانی در جنوب تایلند دارد، جهت سرگرمی زنان خاندان سلطنتی، ملکه‌ها و شاهزاده خانم‌ها در غیاب مردانشان و رفتن آنها به جنگ مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این رقص دست به ترکیب نمایش‌های رمانتیک، رقص و آواز خوانی اپرایی زده، و قصه‌های عصر طلایی پادشاهان مالایی را در اجراهای جذاب نمایش می‌دهد.
کودا کپانگ
کودا کپانگ یک رقص سنتی است که مهاجران جاوایی به ایالت جوهور آوردند. رقصنده‌ها نسبت به نمایش دادن داستان‌های پیروزی‌های جنگ‌های مقدس اسلام اقدام می‌کنند، بر روی اسب‌های دروغین نشسته و با ضربات مسحورکننده سازهای کوبه‌ای که معمولاً شامل طبل، ناقوس و انکلونگ است، حرکت می‌کنند.
زاپین
تأثیر اسلام بر رقص سنتی مالزی شاید بیش از همه در زاپین مشهود باشد، که رقصی متداول در ایالت جوهور است. این رقص که ابتدا توسط مبلغان اسلامی خاورمیانه معرفی گردید، به شعارهای مذهبی جهت اشاعه دانش درباره تاریخ تمدن اسلام اختصاص دارد.
جوگت
متداول ترین رقص سنتی مالزی، که یک رقص زنده با تمپوی شاد است. جوگت که توسط زوج‌هایی صورت می‌گیرد که حرکات تند و ملایم را با شوخی در هم می‌آمیزند ریشه در رقص عامیانه پرتغالی دارد که در دوران تجارت ادویه به ملاکا معرفی شده است.
تاریان لیلین
این رقص که به رقص شمع نیز مشهور است توسط زنان صورت می‌گیرد که در حین رقص، شمع‌هایی را در بشقاب‌های کوچک حفظ می‌کنند.
سیلات
یکی از قدیمی ترین سنت‌های مالایی و یک هنر رزمی مرگ‌آور است، سیلات همچنین یک نوع هنر رقص است. اجرای سیلات که با حرکات گل مانند بدن صورت می‌گیرد، مسحور کننده و جذاب است.
رقص شیر چینی
رقص شیر که عموماً در حین جشنواره سال نو چینی اجرا می‌شود، سرشار از انرژی و جذاب است. بنا به افسانه‌ها، در زمان‌های قدیم، شیر تنها حیوانی بود که توانست موجود افسانه‌ای موسوم به نیان را از بین ببرد که در شب سال نو در چین وحشت به راه انداخته بود و مردم را خورده بود. این رقص که معمولاً نیازمند همکاری عالی، ظرافت و اعصابی پولادین است، تقریباً همواره با همراهی ضربات تاگو، یا طبل چینی و کوبیدن سنج صورت می‌گیرد.
رقص اژدها
اژدها، موجودی افسانه‌ای است که نشانگر نیروی ماورای طبیعی، خیر، باروری، بیداری و سربلندی در فرهنگ چین است. رقص اژدها معمولاً در طلیعه سال نو چینی انجام می‌شود، و باور بر این است که در سال نو خوشبختی و برکت به همراه دارد. این اجرای جذاب که معمولاً نیازمند گروهی بیش از ۶۰ نفر است، نمایش خیره کننده هماهنگی، مهارت و ظرافت است.
بهاراتا ناتیام هندی
این رقص کلاسیک هندی شعری حرکتی است. این رقص بسیار تند و دراماتیک که ریشه در حماسه‌های هندی دارد از بیش از ۱۰۰ گام و حرکت رقص تشکیل شده است. از آنجا که تسلط به آن نیازمند سال‌ها تمرین است، بعضی از کودکان از سن پنج سالگی شروع به تمرین آن می‌کنند.
بهانگرا
بهانگرا یک موسیقی و رقص زنده عامه سیک‌ها است. این رقص که اساساً رقص محصول بوده اکنون به بخشی از بسیاری از جشن‌های اجنماعی نظیر عروسی‌ها و جشن‌های سال نو تبدیل شده است. این رقص عموماً مبتنی بر درون مایه‌های رمانتیک بوده، با آواز و رقص و با گام‌های سنگین دهل یا طبل دو پوسته همراه بوده و جذاب و سرگرم کننده است.
نگاجات صباح و ساراواک
رقص جنگجو، رقص سنتی مردم ایبان در ساراواک است. این رقص عموماً در حین گاوایی کنییالانگ یا “جشنواره کالائو” اجرا می‌گردد. در این جشنواره زیبا، ترسناک‌ترین شکارگران سر ساراواک، یا جنگجویان قبیله پیروز، پیروزی خود را جشن می‌گرفتند. جنگجوی رقصنده مرد با پوشیدن کلاهخودی جالب و با در دست داشتن سپری بلند، پرش‌های بلندی در طول این رقص طلسمی انجام می‌دهد.
داتون جولود
رقص کالائو یک رقص سنتی زنان منطقه کنیاه در ساراواک است. این رقص توسط پادشاه کنیاه موسوم به نیاک سلونگ برای نشان دادن شادمانی و سپاس به وجود آمده و در ابتدا در حین جشن‌های خوشامد گویی به جنگجویانی که از جنگ می‌آمدند یا در حین جشن‌های سالانه‌ای برگزار می‌شده که نشان دهنده پایان فصل برداشت برنج بوده است. این رقص که توسط یک رقصنده زن تنها و با صدای ساپه – که از پرهای کالائو ساخته شده و نشان دهنده بال‌های پرنده مقدس است – اجرا می‌شده است.
سومازائو
سومازائو رقص سنتی مردم کادازان در صباح است. این رقص که عموماً در مراسم مذهبی و رویدادهای اجتماعی صورت می‌گرفته برای احترام به روح محصول برنج، دور کردن روح شیاطین و درمان بیماری انجام می‌شده است. رقاصان مرد و زن، این رقص مداوم و مسحور کننده را با حرکات نرم و آرام به تقلید از پرندگان در حال پرواز انجام می‌دهند.
رقص بامبو
یک نوع رقص سنتی بسیار رایج و جالب دیگر رقص بامبو است. دو چوب بلند به طور افقی در بالای زمین و در ارتفاعی به اندازه قوزک پا قرار می‌گیرند. این چوب‌ها با ضربات تند طبل به هم زده می‌شوند. رقاصان که به چابکی زیادی نیاز دارند باید بین این دو بامبو حرکت کنند، بدون اینکه پایشان به آنها بخورد.
اورنگ اصلی
رقص‌های سنتی اورنگ اصلی در شبه جزیره مالزی عمیقاً ریشه در باورهای معنوی آنها دارد. این رقص‌ها عموماً توسط پزشکان جادوگر به عنوان آداب برقراری ارتباط با دنیای ارواح استفاده می‌شود. انواع این رقص‌ها عبارتند از گنگولانگ متعلق به قبیله ماهمری، بریروم متعلق به قبیله جاه – هوت و سوانگ متعلق به قبایل سمای و تمیار.
فاراپیرا پرتغالی ملاکا
فاراپیرا رقصی سریع و جذاب است که عموماً همراه با گیتار و دایره زنگی توسط زوج‌های پوشیده در لباس سنتی پرتغالی صورت می‌گیرد.
برانیو
این رقص که عمدتاً نسل قدیمی‌تر پرتغالی‌ها به آن علاقه دارند، در مقایسه با فاراپیرا رقص بسیار آرام‌تری است. رقاصان مرد لباس‌های کابویی داشته و رقاصان زن لباس‌های سنتی باجو کبایا به تن دارند و سارونگ باتیک را با ریستم آرام طبل و ویولن تکان می‌دهند.
منبع: وب سایت توریسم مالزی
