توریست مالزی
۲۷ فروردین ۱۴۰۱
توریست مالزی – هشدار در مورد تغییرات آب و هوایی به سواحل مالزی نیز رسید. افزایش سطح آب دریاها بسیاری از مناطق ساحلی اطراف مالزی را زیر آب می برد و گزارش شده است که یک ساحل در پنانگ در حال ناپدید شدن است.
به گزارش استار، یافتههای اخیر پنل بیندولت ها برای تغییرات آب و هوایی سازمان ملل (IPCC) نشان میدهد که گرمایش جهانی قبل از سال ۲۰۴۰ اتفاق می افتد و با افزایش ۱/۵ درجه سانتیگراد دما که باعث سیلها، خشکسالیها، طوفانها و افزایش سطح آب دریا میشود و نواحی ساحلی را زیر آب میبرد.
۲۷۰ دانشمند از ۶۷ کشور برای مطالعه داده ها و بررسی تأثیر تغییرات آب و هوا در IPCC به کار گرفته شدند. آنها ششمین گزارش ارزیابی ۳۶۷۵ صفحه ای خود را در اواخر فوریه منتشر کردند.
این گزارش در زمانی منتشر شد که مردمی که از ساحل پاسیر پنجانگ در بخش روستایی غربی پنانگ بازدید میکردند، متوجه شدند که این ساحل خالی از سکنه به نظر میرسد و در حال ناپدید شدن است. در هنگام جزر و مد، ساحل تقریباً به طور کامل زیر آب میرود و امواج شنها را میشوید و صخرههایی را که روستاییان می گویند، قبلاً آنجا نبوده را آشکار میکند.
دانشمندان IPCC هشدار داده اند که ‘افزایش مداوم و شتابان سطح دریا به سکونتگاهها و زیرساختهای ساحلی تجاوز میکند و اکوسیستمهای ساحلی کم ارتفاع را به زیر آب برده و از بین می برد’. دانشمندان این نگرانی را مطرح کردند که اگر دمای هوا به طور متوسط ۲ درجه سانتیگراد افزایش یابد، ‘رویدادهای آب و هوایی شدید’ و خطرات مربوط به آب را به همراه خواهد داشت.
دکتر فردولین تانگانگ، استاد اقلیم شناس دانشگاه Kebangsaan مالزی، گفت: میانگین سطح جهانی آب دریاها از سال ۱۹۰۱ تا ۲۰۱۸ به طور متوسط ۲۰ سانتی متر (بین ۱۵ تا ۲۵ سانتی متر) افزایش یافته است. بین سال های ۱۹۰۱ و ۱۹۷۱، میزان آن به میزان ۱/۳ میلی متر در سال. بین سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۱۸، ۳/۷ میلیمتر در سال افزایش یافت.
پروفسور فردولین افزود: افزایش سطح دریا در درجه اول به دلیل ذوب شدن یخ ها و یخچال های طبیعی و انبساط حرارتی اقیانوس است که با افزایش انتشار گازهای گلخانه ای (عمدتا دی اکسید کربن) بدتر شده است. او گفت که تا پایان این قرن انتظار میرود که متوسط سطح دریاها در جهان در بدترین سناریو یک متر افزایش یابد که به معنای غرق شدن بیشتر تمدنهای ساحلی بشر در همه جا است. وی هشدار داد که مالزی به همراه بقیه مناطق غربی-اقیانوس آرام و اقیانوس هند از افزایش سطح آب دریاها در دهه های آینده رنج خواهند برد.
پروفسور داتوک دکتر آیلین تان، مدیر مرکز مطالعات دریایی و ساحلی دانشگاه ساینس مالزی، گفت: برای تغییر خیلی دیر نیست. بسیاری از کشورها تمام تلاش خود را برای پذیرش شیوه های پایدار انجام می دهند. مالزی نیز این کار را انجام می دهد، فقط باید تلاش بیشتری برای کنار گذاشتن رویه های قدیمی انجام دهیم.
پروفسور تان گفت: قبل از اینکه بالا آمدن سطح آب دریا باعث تخریب کلی سازه های ساحلی دست ساز انسان شود، ابتدا امنیت غذایی تهدید می شود. انتظار می رود در پنانگ و کداح، مزارع برنج ابتدا به دلیل نفوذ آب شور از بین بروند. سپس، کاهش ناگهانی تنوع زیستی دریایی وجود خواهد داشت که منجر به کمبود منابع شیلات می شود. اسیدی شدن فزاینده ای در آب دریا به وجود می آید که بر سیستم های کربناتی مانند صخره های مرجانی تأثیر می گذارد. اگر پیش بینی ها دقیق باشند، وقتی به ۶۴ سانتی متر برسد، پنانگ بیشتر مزارع برنج خود را از دست خواهد داد.
مدلها نشان میدهند که سرعت افزایش دما اکنون سریعتر از تخمینهای گذشته است.
به گزارش استار، یافتههای اخیر پنل بیندولت ها برای تغییرات آب و هوایی سازمان ملل (IPCC) نشان میدهد که گرمایش جهانی قبل از سال ۲۰۴۰ اتفاق می افتد و با افزایش ۱/۵ درجه سانتیگراد دما که باعث سیلها، خشکسالیها، طوفانها و افزایش سطح آب دریا میشود و نواحی ساحلی را زیر آب میبرد.
۲۷۰ دانشمند از ۶۷ کشور برای مطالعه داده ها و بررسی تأثیر تغییرات آب و هوا در IPCC به کار گرفته شدند. آنها ششمین گزارش ارزیابی ۳۶۷۵ صفحه ای خود را در اواخر فوریه منتشر کردند.
این گزارش در زمانی منتشر شد که مردمی که از ساحل پاسیر پنجانگ در بخش روستایی غربی پنانگ بازدید میکردند، متوجه شدند که این ساحل خالی از سکنه به نظر میرسد و در حال ناپدید شدن است. در هنگام جزر و مد، ساحل تقریباً به طور کامل زیر آب میرود و امواج شنها را میشوید و صخرههایی را که روستاییان می گویند، قبلاً آنجا نبوده را آشکار میکند.
دانشمندان IPCC هشدار داده اند که ‘افزایش مداوم و شتابان سطح دریا به سکونتگاهها و زیرساختهای ساحلی تجاوز میکند و اکوسیستمهای ساحلی کم ارتفاع را به زیر آب برده و از بین می برد’. دانشمندان این نگرانی را مطرح کردند که اگر دمای هوا به طور متوسط ۲ درجه سانتیگراد افزایش یابد، ‘رویدادهای آب و هوایی شدید’ و خطرات مربوط به آب را به همراه خواهد داشت.
دکتر فردولین تانگانگ، استاد اقلیم شناس دانشگاه Kebangsaan مالزی، گفت: میانگین سطح جهانی آب دریاها از سال ۱۹۰۱ تا ۲۰۱۸ به طور متوسط ۲۰ سانتی متر (بین ۱۵ تا ۲۵ سانتی متر) افزایش یافته است. بین سال های ۱۹۰۱ و ۱۹۷۱، میزان آن به میزان ۱/۳ میلی متر در سال. بین سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۱۸، ۳/۷ میلیمتر در سال افزایش یافت.
پروفسور فردولین افزود: افزایش سطح دریا در درجه اول به دلیل ذوب شدن یخ ها و یخچال های طبیعی و انبساط حرارتی اقیانوس است که با افزایش انتشار گازهای گلخانه ای (عمدتا دی اکسید کربن) بدتر شده است. او گفت که تا پایان این قرن انتظار میرود که متوسط سطح دریاها در جهان در بدترین سناریو یک متر افزایش یابد که به معنای غرق شدن بیشتر تمدنهای ساحلی بشر در همه جا است. وی هشدار داد که مالزی به همراه بقیه مناطق غربی-اقیانوس آرام و اقیانوس هند از افزایش سطح آب دریاها در دهه های آینده رنج خواهند برد.
پروفسور داتوک دکتر آیلین تان، مدیر مرکز مطالعات دریایی و ساحلی دانشگاه ساینس مالزی، گفت: برای تغییر خیلی دیر نیست. بسیاری از کشورها تمام تلاش خود را برای پذیرش شیوه های پایدار انجام می دهند. مالزی نیز این کار را انجام می دهد، فقط باید تلاش بیشتری برای کنار گذاشتن رویه های قدیمی انجام دهیم.
پروفسور تان گفت: قبل از اینکه بالا آمدن سطح آب دریا باعث تخریب کلی سازه های ساحلی دست ساز انسان شود، ابتدا امنیت غذایی تهدید می شود. انتظار می رود در پنانگ و کداح، مزارع برنج ابتدا به دلیل نفوذ آب شور از بین بروند. سپس، کاهش ناگهانی تنوع زیستی دریایی وجود خواهد داشت که منجر به کمبود منابع شیلات می شود. اسیدی شدن فزاینده ای در آب دریا به وجود می آید که بر سیستم های کربناتی مانند صخره های مرجانی تأثیر می گذارد. اگر پیش بینی ها دقیق باشند، وقتی به ۶۴ سانتی متر برسد، پنانگ بیشتر مزارع برنج خود را از دست خواهد داد.
مدلها نشان میدهند که سرعت افزایش دما اکنون سریعتر از تخمینهای گذشته است.
