توریست مالزی
۱۷ دی ۱۴۰۰
توریست مالزی – تنوع نژادی و زبانی قدرت جامعه ایرانی است، در چهل سال گذشته و با پراکنده شدن بیش از ۴ میلیون مهاجر ایرانی در چهار گوشه جهان، به قدری رنگارنگ شده که گویی ‘تلاش‌های شبانه‌روزی سیاسیون هم نتوانسته مانع تکثر آن شود.
به گزارش بی بی سی، قلمرو ناواهو در غرب آمریکا منطقه خودمختاری است که وسعت آن به اندازه جمع استان‌های گیلان، مازندران، همدان و تهران است، یا در مقیاسی که سحر خواجه‌نوری ترسیم می‌کند، “هم اندازه ایالت ویرجینیای غربی”. سرحدات شمالی این قلمرو از جنوب ایالت یوتا آغاز می‌شود. همان جایی که من و سحر گشت مختصری در آن زدیم و از شهر بلاف به انت، سرزمین مادری سحر رفتیم. سرزمین ناواهو از جنوب و غرب تقریبا یک سوم ایالت آریزونا و از جنوب و شرق بخش بزرگی از ایالت نیومکزیکو را در بر می‌گیرد.
دولت خودمختار این سرزمین که مقر آن در شهر ویندوراک – آریزونا – است اخیرا توانسته دولت فدرال آمریکا و ایالت کلورادو را وادار کند که کنترل سیاسی، قضایی و اقتصادی بخشی از سرزمین‌های اجدادی این قوم را که در کلورادو واقع شده را هم به ملت ناواهو واگذار کند. هر چند این واگذاری هنوز روی نقشه‌های رسمی منعکس نشده است.
قلمرو ناواهو، بزرگترین قلمرویی است که بعد از جنگ‌های قرن نوزدهم میان دولت فدرال آمریکا و قبایل بومی، مردم ناواهو توانستند همچنان برای خودشان نگه دارند. سرزمینی کویری اما مملو از صخره‌های رسی با تراش و شکنج‌های حیرت‌انگیز که نماهایی از آن را شاید در فیلم‌های ایندیانا جونز یا جان وین دیده باشید و حتی در فیلم‌های فضایی.
اوایل خرداد امسال به این منطقه رفتم تا با سحر خواجه نوری دیدار کنم که کودکی و نوجوانی را در این منطقه و بدون برق و آب لوله‌کشی گذرانده است؛ آن هم در حالی که باید زبان بومیان ناواهو، انگلیسی و فارسی را همزمان یاد می‌گرفت.
به گزارش بی بی سی، قلمرو ناواهو در غرب آمریکا منطقه خودمختاری است که وسعت آن به اندازه جمع استان‌های گیلان، مازندران، همدان و تهران است، یا در مقیاسی که سحر خواجه‌نوری ترسیم می‌کند، “هم اندازه ایالت ویرجینیای غربی”. سرحدات شمالی این قلمرو از جنوب ایالت یوتا آغاز می‌شود. همان جایی که من و سحر گشت مختصری در آن زدیم و از شهر بلاف به انت، سرزمین مادری سحر رفتیم. سرزمین ناواهو از جنوب و غرب تقریبا یک سوم ایالت آریزونا و از جنوب و شرق بخش بزرگی از ایالت نیومکزیکو را در بر می‌گیرد.
دولت خودمختار این سرزمین که مقر آن در شهر ویندوراک – آریزونا – است اخیرا توانسته دولت فدرال آمریکا و ایالت کلورادو را وادار کند که کنترل سیاسی، قضایی و اقتصادی بخشی از سرزمین‌های اجدادی این قوم را که در کلورادو واقع شده را هم به ملت ناواهو واگذار کند. هر چند این واگذاری هنوز روی نقشه‌های رسمی منعکس نشده است.
قلمرو ناواهو، بزرگترین قلمرویی است که بعد از جنگ‌های قرن نوزدهم میان دولت فدرال آمریکا و قبایل بومی، مردم ناواهو توانستند همچنان برای خودشان نگه دارند. سرزمینی کویری اما مملو از صخره‌های رسی با تراش و شکنج‌های حیرت‌انگیز که نماهایی از آن را شاید در فیلم‌های ایندیانا جونز یا جان وین دیده باشید و حتی در فیلم‌های فضایی.
اوایل خرداد امسال به این منطقه رفتم تا با سحر خواجه نوری دیدار کنم که کودکی و نوجوانی را در این منطقه و بدون برق و آب لوله‌کشی گذرانده است؛ آن هم در حالی که باید زبان بومیان ناواهو، انگلیسی و فارسی را همزمان یاد می‌گرفت.
