توریست مالزی
۴ اردیبهشت ۱۴۰۴
توریست مالزی – در شرایطی که هزینه‌های زندگی رو به افزایش است و اقتصاد با بی‌ثباتی مواجه شده، بسیاری از جوانان مالزی طلا را نه به عنوان نمادی از تجمل، بلکه ابزاری برای بقا و امنیت مالی می‌دانند.
به گزارش نیواستریت تایمز، برای آلیا، جوان ۲۲ ساله، طلا نه یک وسیله زینتی بلکه راهی برای ایجاد پشتوانه مالی است. او می‌گوید: «قیمت طلا تقریباً هر سال یا حتی هر ماه افزایش پیدا می‌کند. برای همین مهم است. اگر زمانی پول کم بیاورم، می‌توانم آن را گرو بگذارم. این پشتوانه مالی من است.» او معتقد است برخلاف پول نقد که به‌راحتی خرج می‌شود، طلا کمتر قابل خرج کردن است و همین ویژگی آن را به گزینه‌ای مناسب برای پس‌انداز تبدیل می‌کند: «سرمایه‌گذاری نقدی آدم را وسوسه می‌کند خرج کند، ولی طلا را نگه می‌داری. این می‌شود نقشه پشتیبانت.»
برای بسیاری از جوانان مالزی، طلا دیگر کالای لوکس نیست، بلکه سپری است در برابر تورم، تضعیف ارزش پول و ناپایداری بازار کار. طبق آمار بانک مرکزی مالزی و برخی شرکت‌های فروش طلا، طی ۲ سال اخیر فروش طلا در گروه سنی ۱۸ تا ۳۰ سال افزایش قابل‌توجهی داشته است.
عایشه، ۲۰ ساله، نیز می‌گوید که به بانک‌ها برای حفظ ارزش پول اعتماد ندارد: «طلا عملی‌تر است. ارزشش را حفظ می‌کند. اگر شرایط اضطراری پیش بیاید، می‌توانم بفروشمش و احتمالاً در ۱۰ یا ۱۵ سال آینده با سود.»
امیره، دختر ۱۸ ساله‌ای که تازه دبیرستان را به پایان رسانده، از هم‌اکنون برای تشکیل سبد سرمایه‌گذاری طلا برنامه‌ریزی کرده است. او می‌گوید: «وقتی شغل پیدا کنم و از نظر مالی پایدار شوم، شروع به سرمایه‌گذاری در طلا خواهم کرد. فعلاً خانواده‌ام برای آینده طلا می‌خرند.» او حتی قطعات طلا با ارزش احساسی را هم در نهایت نوعی دارایی می‌داند: «اگر لازم باشد، آن‌ها را می‌فروشیم.»
برای نگن، فارغ‌التحصیل آزمون SPM، طلا شاید برای استفاده روزمره گران باشد، اما به‌قدری ارزشمند است که نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد. او می‌گوید: «طلا را فقط برای زیبایی نمی‌خرم. اما به‌عنوان سرمایه‌گذاری می‌خرم، چون نمی‌دانیم در آینده ارزش پول‌مان چقدر خواهد بود.»
به گزارش نیواستریت تایمز، برای آلیا، جوان ۲۲ ساله، طلا نه یک وسیله زینتی بلکه راهی برای ایجاد پشتوانه مالی است. او می‌گوید: «قیمت طلا تقریباً هر سال یا حتی هر ماه افزایش پیدا می‌کند. برای همین مهم است. اگر زمانی پول کم بیاورم، می‌توانم آن را گرو بگذارم. این پشتوانه مالی من است.» او معتقد است برخلاف پول نقد که به‌راحتی خرج می‌شود، طلا کمتر قابل خرج کردن است و همین ویژگی آن را به گزینه‌ای مناسب برای پس‌انداز تبدیل می‌کند: «سرمایه‌گذاری نقدی آدم را وسوسه می‌کند خرج کند، ولی طلا را نگه می‌داری. این می‌شود نقشه پشتیبانت.»
برای بسیاری از جوانان مالزی، طلا دیگر کالای لوکس نیست، بلکه سپری است در برابر تورم، تضعیف ارزش پول و ناپایداری بازار کار. طبق آمار بانک مرکزی مالزی و برخی شرکت‌های فروش طلا، طی ۲ سال اخیر فروش طلا در گروه سنی ۱۸ تا ۳۰ سال افزایش قابل‌توجهی داشته است.
عایشه، ۲۰ ساله، نیز می‌گوید که به بانک‌ها برای حفظ ارزش پول اعتماد ندارد: «طلا عملی‌تر است. ارزشش را حفظ می‌کند. اگر شرایط اضطراری پیش بیاید، می‌توانم بفروشمش و احتمالاً در ۱۰ یا ۱۵ سال آینده با سود.»
امیره، دختر ۱۸ ساله‌ای که تازه دبیرستان را به پایان رسانده، از هم‌اکنون برای تشکیل سبد سرمایه‌گذاری طلا برنامه‌ریزی کرده است. او می‌گوید: «وقتی شغل پیدا کنم و از نظر مالی پایدار شوم، شروع به سرمایه‌گذاری در طلا خواهم کرد. فعلاً خانواده‌ام برای آینده طلا می‌خرند.» او حتی قطعات طلا با ارزش احساسی را هم در نهایت نوعی دارایی می‌داند: «اگر لازم باشد، آن‌ها را می‌فروشیم.»
برای نگن، فارغ‌التحصیل آزمون SPM، طلا شاید برای استفاده روزمره گران باشد، اما به‌قدری ارزشمند است که نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد. او می‌گوید: «طلا را فقط برای زیبایی نمی‌خرم. اما به‌عنوان سرمایه‌گذاری می‌خرم، چون نمی‌دانیم در آینده ارزش پول‌مان چقدر خواهد بود.»
