این عید که به نوعی جشنواره نور و روشنایی است بر گرفته از یک افسانه و داستان قدیمی است . در روزگاران قدیم ، مردم از دست ظلم و ستم شخصی به نام ناراکاسورا (Narakasura ) که روحی پلید و شیطانی بوده است به تنگ آمده و برای امرا معاش خود با مشکلات فراوانی روبرو بوده اند .آنها روزها و شب هایی بدون آرامش و امنیت و سالهایی پر از غم و اندوه داشتند . که سرانجام این شیطان بزرگ به دست لرد خریشنا (Lord Khrishna) نابود شده است. مردم به پاس این پیروزی جشنی را برپا میکنند و برای سعادت و شادی و سلامت همیشگی خود دعا می کنند.
در مالزی هم این جشن توسط هندوهای مقیم مالزی که هندی و چینی هستند برگزارمیشود . آنها همه ساله دو یا سه هفته قبل به تمیز کردن خانههایشان می پردازند .گاهی هم آن را نوسازی میکنند برای خانهی خود وسیله ای جدید میخرند و شکل داخلی خانه را تغییر میدهند.
در محلههای هندی در خیابانها بازار فروش انواع لباس، زیورالات و شیرینی بر پاست. آنها برای عید خود لباس نو از جمله ساری های ابریشم و پنجابی تهیه می کنند و چندین و چند مدل شیرینی می خرند، برای هم کارت تبریک میفرستند و «دیپاولی» را تبریک میگویندو تاجایی که می توانند درخانه و اطراف خانه ی خود شمع هایی روشن می کنند که از نوعی روغن طبیعی ساخته شده است. خانمهای هندی معمولن در جلوی خانهی خود با برنج های رنگی یا نارگیل خشک بر روی زمین طرحی زیبا میکشند.
آن ها در شب عید با شمع هایشان به خیابان ها می آیند .در نیمه شب «دیپاولی» حدود ساعت سه بیدار می شوند و با روغنی مخصوص حمام میکنند. لباسهای رنگی و نو می پوشند. آنها معتقدند که رنگ سیاه در این روز رنگی نحس است. بعد از صرف صبحانه به معابد میروند و برای داشتن سالی پر از شادی و سلامت و صلح دعا میکنند.
هندی ها روز اول عید را در خانه می مانند. برای پذیرایی از مهمانهایشان از شیرینی و غذاهای تند و متنوع استفاده میکنند. به دیدن بزرگان و بستگان میروند و برای شادی و سلامت یک دیگر دعا میکنند.
بد نیست اگر در مالزی ساکن هستید در این شبها سری به محلهی هندیها بزنید و اگر دوست هندی و یا همسایهی هندی دارید به دیدن آنها بروید. دیدن رسم رسوم و حتا خوردن خوراکی تند و تیز آنها خالی از لطف نیست.
منبع کوچه