توریست مالزی
۲۶ فروردین ۱۴۰۴
توریست مالزی – این جشن آغاز سال نو بر اساس تقویم مالایالی (Malayalam calendar) محسوب می‌شود و معمولاً در تاریخ ۱۴ یا ۱۵ آوریل هر سال برگزار می‌گردد.
معنی و ریشه
واژه «Vishu» از واژه سانسکریت «Viṣuvam» آمده که به معنای «برابری» است، و به تساوی شب و روز اشاره دارد. این جشن با اعتدال بهاری (equinox) در ارتباط است و نمادی از شروعی نو و امید به برکت در سال آینده است. جشن ویشو (Vishu) متعلق به آیین هندو و به‌طور خاص، مربوط به هندوهای مالایالی‌زبان (Malayali) در ایالت کرالا هند است.
این جشن از نظر مذهبی به الهه لاکشمی (الهه ثروت و برکت) و خدای ویشنو و یکی از تجلی‌هایش به نام کریشنا مرتبط است. بسیاری از مراسم مذهبی ویشو، از جمله بازدید از معابد و اجرای عبادات، حول محور این خدایان هندو انجام می‌شود. در مالزی نیز، ویشو توسط هندوهای مالایالی‌تبار برگزار می‌شود و بخشی از مناسک آن حالت مذهبی دارد، مثل:
دیدار از معابد هندو
اجرای نیایش و پوجا (Puja) در خانه و معابد
چیدن سفره ویشو کانی به‌عنوان نماد برکت در سال نو
تلاوت متون مقدس از کتاب‌های مذهبی هندو مانند باگاواد گیتا
این جشن با اینکه ریشه‌ی آن مذهبی است، اما ویشو در عمل برای بسیاری از مردم جنبه‌ای فرهنگی و خانوادگی نیز دارد و حتی برخی خانواده‌های غیرمذهبی هم آن را به‌عنوان سنتی اجتماعی و فرهنگی گرامی می‌دارند.
ویشو در مالزی
در مالزی، جامعه هندی بخشی پویا و متنوع از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهد و در کنار تامیلی‌ها، مردم مالایالی نیز با حفظ زبان، سنت‌ها و آیین‌های خود، جشن‌های مذهبی و فرهنگی را برگزار می‌کنند. یکی از این جشن‌های مهم برای مالایالی‌ها در مالزی، ویشو است. ویشو معمولاً در ۱۴ آوریل هر سال برگزار می‌شود، که مطابق با اولین روز از ماه Medam در تقویم مالایالی است. این تاریخ معمولاً با جشن‌های سال نو در سایر جوامع جنوب هند و حتی جشن تای تامیل همزمان است.
جشن ویشو در مالزی عمدتاً در شهرهایی که جمعیت قابل‌توجهی از مردم مالایالی دارند برگزار می‌شود، از جمله: کوالالامپور، پنانگ، ایپو، جوهر بهرو و ملاکا. خانواده‌ها شب قبل از ویشو، سفره‌ی ویژه‌ای به نام ویشو کانی (Vishukkani) را در خانه آماده می‌کنند. صبح زود، اعضای خانواده با چشم بسته به سمت سفره هدایت می‌شوند تا اولین چیزی که در سال نو می‌بینند، نماد برکت و فراوانی باشد. این آیین در مالزی نیز با دقت و توجه انجام می‌شود.
مراسم مذهبی در معابد هندو، به‌ویژه معابد ویشنو و کریشنا، برگزار می‌شود. پخش غذای رایگان (annadanam) برای نیازمندان نیز در برخی معابد بخشی از برنامه‌های روز جشن است. برگزاری نمایشگاه‌ها و بازارچه‌های فرهنگی توسط انجمن‌های مالایالی در مالزی با هدف معرفی فرهنگ کرالا و فروش محصولات محلی و سنتی.
کودکان و جوانان لباس‌های سنتی نو می‌پوشند. بزرگ‌ترها به کوچکترها «ویشو کاینِتام» یا پول نقد هدیه می‌دهند. غذای مفصلی به نام سادیا (Sadya) شامل برنج، کاری‌های مختلف و دسرهایی مانند «پایَسام» بر روی برگ موز سرو می‌شود.
در مالزی، انجمن‌های مختلف مالایالی مانند Malaysian Malayali Association یا انجمن‌های منطقه‌ای، جشن ویشو را به‌صورت گردهمایی‌های فرهنگی با اجرای موسیقی سنتی، رقص‌های محلی (مثل Mohiniyattam و Thiruvathira) و مسابقات آشپزی برگزار می‌کنند. در مجموع، ویشو در مالزی نه‌تنها به‌عنوان یک جشن خانوادگی بلکه به‌عنوان یک مناسبت اجتماعی و فرهنگی مهم در جامعه مالایالی جشن گرفته می‌شود، و نشان‌دهنده‌ی تداوم سنت‌ها در دل یک جامعه چندفرهنگی است.
شباهت های جشن ویشو با عید نوروز
جشن ویشو (Vishu) شباهت‌های جالبی با نوروز، سال نو ایرانی، دارد؛ هرچند از نظر خاستگاه فرهنگی و مذهبی متفاوت‌اند. در ادامه، مهم‌ترین شباهت‌های این دو جشن را مرور می‌کنیم:
۱. زمان برگزاری در آغاز بهار
نوروز در حوالی ۲۰ یا ۲۱ مارس، همزمان با اعتدال بهاری برگزار می‌شود.
ویشو نیز در ۱۴ یا ۱۵ آوریل، تقریباً در اوایل بهار و هنگام تحول طبیعت جشن گرفته می‌شود.
هر دو جشن با تجدید طبیعت و نو شدن سال پیوند دارند.
۲. مفهوم آغاز نو و نیک‌بختی
در نوروز، مردم به خانه‌تکانی، تهیه خوراکی‌های ویژه، پوشیدن لباس نو و دید و بازدید می‌پردازند تا با طراوت و پاکی، سال نو را آغاز کنند.
در ویشو، مردم قبل از طلوع آفتاب، به تماشای نمادهایی از فراوانی، نور و ثروت می‌پردازند (Vishukkani) تا آغاز سال را با برکت و خوش‌یمنی رقم بزنند.
۳. سفره نمادین
در نوروز، سفره هفت‌سین گسترده می‌شود، با اشیایی نمادین مانند سکه، سیب، سبزه و سمنو.
در ویشو نیز سفره‌ای به نام ویشو کانی (Vishukkani) چیده می‌شود، شامل آینه، برنج، میوه‌ها، پول، شمع یا چراغ روغنی، و مجسمه خدای کریشنا یا ویشنو.
هر دو سفره، نماد وفور، زندگی و امید در سال جدید هستند.
۴. اهمیت خانواده و دیدارها
در نوروز، دید و بازدید با خانواده، تبریک گفتن و هدیه دادن (عیدی) بخش مهمی از سنت است.
در ویشو نیز خانواده‌ها گرد هم می‌آیند، کودکان از بزرگ‌ترها هدیه پولی به نام ویشوکاینتم (Vishukkaineettam) دریافت می‌کنند، و دورهمی خانوادگی برگزار می‌شود.
۵. خوراکی‌ها و غذاهای مخصوص
هر دو جشن با تهیه غذاهای سنتی، خوراکی‌های مخصوص و شیرینی‌ها همراه است.
تفاوت‌ها:
نوروز ریشه در فرهنگ ایرانی و آیین زرتشتی دارد، و امروزه جشن ملی-فرهنگی برای بسیاری از کشورهاست.
ویشو جشن مذهبی هندو و خاص جامعه مالایالی است که در هند (کرالا) و در مهاجرت، از جمله در مالزی، گرامی داشته می‌شود.
معنی و ریشه
واژه «Vishu» از واژه سانسکریت «Viṣuvam» آمده که به معنای «برابری» است، و به تساوی شب و روز اشاره دارد. این جشن با اعتدال بهاری (equinox) در ارتباط است و نمادی از شروعی نو و امید به برکت در سال آینده است. جشن ویشو (Vishu) متعلق به آیین هندو و به‌طور خاص، مربوط به هندوهای مالایالی‌زبان (Malayali) در ایالت کرالا هند است.
این جشن از نظر مذهبی به الهه لاکشمی (الهه ثروت و برکت) و خدای ویشنو و یکی از تجلی‌هایش به نام کریشنا مرتبط است. بسیاری از مراسم مذهبی ویشو، از جمله بازدید از معابد و اجرای عبادات، حول محور این خدایان هندو انجام می‌شود. در مالزی نیز، ویشو توسط هندوهای مالایالی‌تبار برگزار می‌شود و بخشی از مناسک آن حالت مذهبی دارد، مثل:
دیدار از معابد هندو
اجرای نیایش و پوجا (Puja) در خانه و معابد
چیدن سفره ویشو کانی به‌عنوان نماد برکت در سال نو
تلاوت متون مقدس از کتاب‌های مذهبی هندو مانند باگاواد گیتا
این جشن با اینکه ریشه‌ی آن مذهبی است، اما ویشو در عمل برای بسیاری از مردم جنبه‌ای فرهنگی و خانوادگی نیز دارد و حتی برخی خانواده‌های غیرمذهبی هم آن را به‌عنوان سنتی اجتماعی و فرهنگی گرامی می‌دارند.
ویشو در مالزی
در مالزی، جامعه هندی بخشی پویا و متنوع از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهد و در کنار تامیلی‌ها، مردم مالایالی نیز با حفظ زبان، سنت‌ها و آیین‌های خود، جشن‌های مذهبی و فرهنگی را برگزار می‌کنند. یکی از این جشن‌های مهم برای مالایالی‌ها در مالزی، ویشو است. ویشو معمولاً در ۱۴ آوریل هر سال برگزار می‌شود، که مطابق با اولین روز از ماه Medam در تقویم مالایالی است. این تاریخ معمولاً با جشن‌های سال نو در سایر جوامع جنوب هند و حتی جشن تای تامیل همزمان است.
جشن ویشو در مالزی عمدتاً در شهرهایی که جمعیت قابل‌توجهی از مردم مالایالی دارند برگزار می‌شود، از جمله: کوالالامپور، پنانگ، ایپو، جوهر بهرو و ملاکا. خانواده‌ها شب قبل از ویشو، سفره‌ی ویژه‌ای به نام ویشو کانی (Vishukkani) را در خانه آماده می‌کنند. صبح زود، اعضای خانواده با چشم بسته به سمت سفره هدایت می‌شوند تا اولین چیزی که در سال نو می‌بینند، نماد برکت و فراوانی باشد. این آیین در مالزی نیز با دقت و توجه انجام می‌شود.
مراسم مذهبی در معابد هندو، به‌ویژه معابد ویشنو و کریشنا، برگزار می‌شود. پخش غذای رایگان (annadanam) برای نیازمندان نیز در برخی معابد بخشی از برنامه‌های روز جشن است. برگزاری نمایشگاه‌ها و بازارچه‌های فرهنگی توسط انجمن‌های مالایالی در مالزی با هدف معرفی فرهنگ کرالا و فروش محصولات محلی و سنتی.
کودکان و جوانان لباس‌های سنتی نو می‌پوشند. بزرگ‌ترها به کوچکترها «ویشو کاینِتام» یا پول نقد هدیه می‌دهند. غذای مفصلی به نام سادیا (Sadya) شامل برنج، کاری‌های مختلف و دسرهایی مانند «پایَسام» بر روی برگ موز سرو می‌شود.
در مالزی، انجمن‌های مختلف مالایالی مانند Malaysian Malayali Association یا انجمن‌های منطقه‌ای، جشن ویشو را به‌صورت گردهمایی‌های فرهنگی با اجرای موسیقی سنتی، رقص‌های محلی (مثل Mohiniyattam و Thiruvathira) و مسابقات آشپزی برگزار می‌کنند. در مجموع، ویشو در مالزی نه‌تنها به‌عنوان یک جشن خانوادگی بلکه به‌عنوان یک مناسبت اجتماعی و فرهنگی مهم در جامعه مالایالی جشن گرفته می‌شود، و نشان‌دهنده‌ی تداوم سنت‌ها در دل یک جامعه چندفرهنگی است.
شباهت های جشن ویشو با عید نوروز
جشن ویشو (Vishu) شباهت‌های جالبی با نوروز، سال نو ایرانی، دارد؛ هرچند از نظر خاستگاه فرهنگی و مذهبی متفاوت‌اند. در ادامه، مهم‌ترین شباهت‌های این دو جشن را مرور می‌کنیم:
۱. زمان برگزاری در آغاز بهار
نوروز در حوالی ۲۰ یا ۲۱ مارس، همزمان با اعتدال بهاری برگزار می‌شود.
ویشو نیز در ۱۴ یا ۱۵ آوریل، تقریباً در اوایل بهار و هنگام تحول طبیعت جشن گرفته می‌شود.
هر دو جشن با تجدید طبیعت و نو شدن سال پیوند دارند.
۲. مفهوم آغاز نو و نیک‌بختی
در نوروز، مردم به خانه‌تکانی، تهیه خوراکی‌های ویژه، پوشیدن لباس نو و دید و بازدید می‌پردازند تا با طراوت و پاکی، سال نو را آغاز کنند.
در ویشو، مردم قبل از طلوع آفتاب، به تماشای نمادهایی از فراوانی، نور و ثروت می‌پردازند (Vishukkani) تا آغاز سال را با برکت و خوش‌یمنی رقم بزنند.
۳. سفره نمادین
در نوروز، سفره هفت‌سین گسترده می‌شود، با اشیایی نمادین مانند سکه، سیب، سبزه و سمنو.
در ویشو نیز سفره‌ای به نام ویشو کانی (Vishukkani) چیده می‌شود، شامل آینه، برنج، میوه‌ها، پول، شمع یا چراغ روغنی، و مجسمه خدای کریشنا یا ویشنو.
هر دو سفره، نماد وفور، زندگی و امید در سال جدید هستند.
۴. اهمیت خانواده و دیدارها
در نوروز، دید و بازدید با خانواده، تبریک گفتن و هدیه دادن (عیدی) بخش مهمی از سنت است.
در ویشو نیز خانواده‌ها گرد هم می‌آیند، کودکان از بزرگ‌ترها هدیه پولی به نام ویشوکاینتم (Vishukkaineettam) دریافت می‌کنند، و دورهمی خانوادگی برگزار می‌شود.
۵. خوراکی‌ها و غذاهای مخصوص
هر دو جشن با تهیه غذاهای سنتی، خوراکی‌های مخصوص و شیرینی‌ها همراه است.
تفاوت‌ها:
نوروز ریشه در فرهنگ ایرانی و آیین زرتشتی دارد، و امروزه جشن ملی-فرهنگی برای بسیاری از کشورهاست.
ویشو جشن مذهبی هندو و خاص جامعه مالایالی است که در هند (کرالا) و در مهاجرت، از جمله در مالزی، گرامی داشته می‌شود.
