توریست مالزی
۵ مهر ۱۴۰۴
توریست مالزی – وزیر بهداشت، داتوک سری دکتر دزوکلِفی احمد اعلام کرد که امسال در چارچوب «ابتکار غربالگری سلامت ملی (NHSI)» بیش از ۲۵۴ هزار بزرگسال مالزیایی به‌عنوان فرد چاق شناسایی شده‌اند.
به گزارش نیواستریتس تایمز، وی گفت: تا سپتامبر ۲۰۲۵، غربالگری‌های انجام‌شده بر روی ۱.۲ میلیون بزرگسال نشان داده است که ۳۰.۹ درصد از افراد چاق و ۳۰.۸ درصد دارای اضافه‌وزن هستند.
او در سخنرانی پایانی «پویش آگاهی‌بخشی چاقی My Best Me» افزود: «این نتایج زنگ خطری جدی است. چاقی تنها مسئله‌ای مرتبط با سبک زندگی نیست، بلکه چالشی فوری در حوزه سلامت عمومی است که نیازمند تشخیص زودهنگام، مداخله به‌موقع و تغییر نگرش عمومی است.» بر اساس «پیمایش ملی سلامت و بیماری‌ها» در سال ۲۰۲۳، ۵۴.۴ درصد از بزرگسالان مالزیایی دارای اضافه‌وزن یا چاق بوده‌اند؛ رقمی که نسبت به سال ۲۰۱۱ افزایش ۲۲ درصدی داشته است.
دزوکلِفی تأکید کرد: «افراد مبتلا به چاقی در معرض خطر بالاتر ابتلا به دیابت، بیماری‌های قلبی-عروقی، سکته و سرطان قرار دارند؛ بیماری‌هایی که بیش از ۷۰ درصد مرگ‌ومیرها در مالزی را شامل می‌شوند. افزون بر پیامدهای انسانی، بار اقتصادی ناشی از چاقی نیز سنگین است و بیش از ۶۴ میلیارد رینگت در سال هزینه‌های درمانی، کاهش بهره‌وری و مرگ زودرس را به کشور تحمیل می‌کند.»
او همچنین بر ضرورت پایان دادن به انگ‌زنی و قضاوت ناعادلانه نسبت به مبتلایان به چاقی تأکید کرد و گفت این افراد غالباً به‌اشتباه فاقد اراده تلقی می‌شوند، درحالی‌که چاقی یک بیماری واقعی است. وی تصریح کرد: «باید روایت پیرامون چاقی از سرزنش به سمت درک و از قضاوت به سمت حمایت تغییر کند تا مبتلایان بتوانند اطلاعات درست، مراقبت به‌موقع و همراهی دلسوزانه دریافت کنند.»
به گفته وزیر بهداشت، این وزارتخانه مدیریت بالینی یکپارچه چاقی را در سطح مراقبت‌های اولیه آغاز کرده است؛ این طرح ابتدا در ۱۰ درمانگاه بهداشتی اجرا می‌شود و به‌تدریج گسترش خواهد یافت. این برنامه با سیستم ارجاع ساختاریافته، تیم‌های چندرشته‌ای و پرسنل آموزش‌دیده پشتیبانی خواهد شد.
او توضیح داد: «سال‌ها تمرکز ما بر رویکردهای غیر دارویی مانند ترویج تغذیه سالم، تشویق به فعالیت بدنی و تقویت حمایت‌های رفتاری بود. این موارد همچنان حیاتی هستند، اما اکنون به سمت یک رویکرد یکپارچه‌تر پیش می‌رویم که شامل درمان دارویی و در صورت لزوم گزینه‌های جراحی نیز خواهد بود تا چاقی به‌عنوان یک بیماری مزمن مدیریت شود.»
وی در پایان تأکید کرد که مبارزه با چاقی نیازمند مشارکت همه‌جانبه دولت، جامعه، دانشگاه‌ها، صنعت و سازمان‌های مردم‌نهاد است.
به گزارش نیواستریتس تایمز، وی گفت: تا سپتامبر ۲۰۲۵، غربالگری‌های انجام‌شده بر روی ۱.۲ میلیون بزرگسال نشان داده است که ۳۰.۹ درصد از افراد چاق و ۳۰.۸ درصد دارای اضافه‌وزن هستند.
او در سخنرانی پایانی «پویش آگاهی‌بخشی چاقی My Best Me» افزود: «این نتایج زنگ خطری جدی است. چاقی تنها مسئله‌ای مرتبط با سبک زندگی نیست، بلکه چالشی فوری در حوزه سلامت عمومی است که نیازمند تشخیص زودهنگام، مداخله به‌موقع و تغییر نگرش عمومی است.» بر اساس «پیمایش ملی سلامت و بیماری‌ها» در سال ۲۰۲۳، ۵۴.۴ درصد از بزرگسالان مالزیایی دارای اضافه‌وزن یا چاق بوده‌اند؛ رقمی که نسبت به سال ۲۰۱۱ افزایش ۲۲ درصدی داشته است.
دزوکلِفی تأکید کرد: «افراد مبتلا به چاقی در معرض خطر بالاتر ابتلا به دیابت، بیماری‌های قلبی-عروقی، سکته و سرطان قرار دارند؛ بیماری‌هایی که بیش از ۷۰ درصد مرگ‌ومیرها در مالزی را شامل می‌شوند. افزون بر پیامدهای انسانی، بار اقتصادی ناشی از چاقی نیز سنگین است و بیش از ۶۴ میلیارد رینگت در سال هزینه‌های درمانی، کاهش بهره‌وری و مرگ زودرس را به کشور تحمیل می‌کند.»
او همچنین بر ضرورت پایان دادن به انگ‌زنی و قضاوت ناعادلانه نسبت به مبتلایان به چاقی تأکید کرد و گفت این افراد غالباً به‌اشتباه فاقد اراده تلقی می‌شوند، درحالی‌که چاقی یک بیماری واقعی است. وی تصریح کرد: «باید روایت پیرامون چاقی از سرزنش به سمت درک و از قضاوت به سمت حمایت تغییر کند تا مبتلایان بتوانند اطلاعات درست، مراقبت به‌موقع و همراهی دلسوزانه دریافت کنند.»
به گفته وزیر بهداشت، این وزارتخانه مدیریت بالینی یکپارچه چاقی را در سطح مراقبت‌های اولیه آغاز کرده است؛ این طرح ابتدا در ۱۰ درمانگاه بهداشتی اجرا می‌شود و به‌تدریج گسترش خواهد یافت. این برنامه با سیستم ارجاع ساختاریافته، تیم‌های چندرشته‌ای و پرسنل آموزش‌دیده پشتیبانی خواهد شد.
او توضیح داد: «سال‌ها تمرکز ما بر رویکردهای غیر دارویی مانند ترویج تغذیه سالم، تشویق به فعالیت بدنی و تقویت حمایت‌های رفتاری بود. این موارد همچنان حیاتی هستند، اما اکنون به سمت یک رویکرد یکپارچه‌تر پیش می‌رویم که شامل درمان دارویی و در صورت لزوم گزینه‌های جراحی نیز خواهد بود تا چاقی به‌عنوان یک بیماری مزمن مدیریت شود.»
وی در پایان تأکید کرد که مبارزه با چاقی نیازمند مشارکت همه‌جانبه دولت، جامعه، دانشگاه‌ها، صنعت و سازمان‌های مردم‌نهاد است.
