توریست مالزی
۲۶ شهریور ۱۳۹۴
دهمین دوره مسابقات انتخاب بهترین طراحی “باتیک” مالزی روز دوم دسامبر ۲۰۱۲ در محل برگزاری همایشهای کوالالامپور KLCC، با انتخاب برترینهای هر گروه به کار خود پایان داد.
امسال در دهمین دوره از این رقابتها طرحی با عنوان “Story of Sakura” که برگرفته از رنگ و طرح شکوفههای گیلاس بود عنوان نخستین طراحی برگزیده لباس به همراه جایزه سیهزار رینگیتی را به خود اختصاص داد.
در این دوره از مسابقات که به طور معمول در سه گروه طراحی لباس، صنایع دستی ووسایل خانه براساس باتیک برگزار میشود، شصت و چهار طرح در گروه طراحی لباس، ۲۳ طرح در لوازم خانه و ۲۹ طرح در زمینه صنایع دستی به رقابت پرداختند که طی سه مرحله داوری شده و سرانجام طرحهای برگزیده به مرحله پایانی رقابتها راه یافتند.
هدف از برگزاری این مسابقات در مالزی که از سال ۲۰۰۳ توسط بنیادی غیرانتفاعی با نام “Piala Seri Endon” صورت میگیرد، حمایت از هنر سنتی “باتیک” ، زنده نگاه داشتن آن و تشویق جوانان به فعالیت در این زمینه است.
هر چند که در این مسابقات ردپایی از شرکتکنندگان خارجی نیست و کمتر نامی غیرمالزیایی در آن دیده میشود اما “ماندانا برکشلی” نام ایران را در طی ده دوره برگزاری این مسابقات همواره زنده نگاه داشته است. دکتر «ماندانا برکشلی»، که دارای مدرک کارشناسی طراحی پارچه از دانشگاه «کانزاس»، دکترای مرمت آثار هنری و رئیس بخش هنر دانشگاه اسلامی مالزی است، از نخستین دوره برگزاری این رقابتها یکی ار اعضای گروه داوری بوده و و در واقع تنها ایرانی عضو این بنیاد است. دکتر برکشلی امسال نیز در کنار داتو فرح خان (Dato Farah Khan)؛ یکی از بهترین طراحان لباس مالزی، پروفسور محمد نجیب (Dato DR Mohamed Najib)؛ رئیس گالری ملی هنر مالزی و یکی از مجموعه داران باتیک، Emilio Migliavacca؛ یکی از استادان دانشگاه و طراحان لباس به نام ایتالیایی که هنر خویش را در زمینه طراحی لباس و باتیک در Baliبه اوج رسانده همچنین ادریک اونگ (Edric Ong) از هنرمندان به نام ساراواک و رئیس انجمن جهانی صنایع دستی حوزه آسیا پاسیفیک، به داوری در بخش طراحی لباس پرداخته است.
در حاشیه برگزاری آئین انتخاب نهایی برگزیدگان این رقابتها، گفت وگویی کوتاه دارم با تنها ایرانی عضو هیات داوران رقابتهای Piala Seri Endon 2012 :
از دکتر برکشلی در مورد تفاوت و تغییرات رقابت امسال در مقایسه با سال های گذشته میپرسم:
او با اشاره به این که از اولین سال در زمینه تعیین قوانین رقابتها و داوری با این گروه همکاری داشته میگوید: «امسال علاقه مندی به باتیک نسبت به سالهای خیلی بیشتر در میان جوانان رشد کرده و به نظر میرسد که دانشجوهای زیادی این فعالیت را بستری برای رشد خود دیدهاند.
در طول این ده سال، هرسال شاهد این هستیم که محصولات بیشتر به خواستههای بینالمللی نزدیک شده و تعداد کارهایی در حد ارایه در فشن شوهای بینالمللی بیشتر میشود.”
او تاکید میکند: “این خیلی جالب است که این هنر سنتی به این ترتیب در میان جوانان و طراحان لباسی که اکنون در مالزی فعالیت میکنند با عنوان بستری برای فعالیت مطرح شده که بتوانند از این طریق خودشان را در بخشهای بینالمللی مطرح کنند و محصولات خود را به فروش برسانند.”
این عضو ایرانی گروه دواران این رقابتها در زمینه ویژگیهای آثار امسال میافزاید: “در میان آثار ارایه شده در گروه طراحی لباس میبینید که چقدر رنگها و موتیفهای استفاده شده خود را از آن قالبهای سنتی جدا کرده و با وجودی که ریشههای سنت در آن وجود دارد اما به زیبایی خودش را با خواستارهای مدرن میآمیزد و مطرح میکند و این مساله آن را برای استفاده جوانان از باتیک قابل قبولتر میکند. این مساله همچنین منجر به آفرینش “استایل”های مختلف قابل مطرح درزمینههای مختلف حتا در سطح بینالمللی نیز میشود.
در واقع در این آثار در کنار این که نگاه به دنیای امروز دیده میشود، تلاشی هم در زمینه خروج از انحصار باتیک به یک گروه خاص و سنتگرا انجام شده تا باتیک در سطح گستردهتری حتا در خارج از مالزی مطرح شود چنانچه میبینیم که اکنون بسیاری از کشورها تلاش در برقراری ارتباط با این زمینه هنری دارند تا بتوانند این محصولات را ارایه دهند و این یکی از اهداف موسسه Piala Seri Endon است.”
او با اشاره به این که با انجام فعالیتهایی همچون ایجاد رشته تحصیلی مربوط به آن در دانشگاه و وجود دانشجویان زیادی که در این رشته تحصیل میکنند، در مالزی سعی شده تا این هنر سنتی حفظ شود، تاکید میکند که این موسسه نیز نقش مهمی در حفظ این هنر سنتی داشته و توانسته این تکنیک و هنر سنتی را با برگزاری کارگاههای آموزشی، نمایشگاه و مسابقاتی که برگزار میشود به جوانها انتقال بدهد که این حرکت میتواند بی وقفه ادامه یابد.
دکتر برکشلی با بیان این که در ایران در این زمینه بسترهای خیلی خوبی مثل قلمکار وجود دارد که میتواند به همین ترتیب و با همین روش در میان جوانان رشد کند، میافزاید: “ما در دانشگاهها رشته صنایع دستی داریم و خیلی از جوانان نیز به آن روی آوردند اما تنها باید به نوعی این محصولاتی که ارایه میشوند را در سطح بینالمللی مطرح کرد تا بسترش محکم بشود و جوانان اطمینان داشته باشند که در آینده عرصهای برای رشد این هنری که آموختند وجود دارد.”
برنده نخست این مسابقات در زمینه طراحی لباس جوانانی از استان کلانتان هستند که سه طرح برای لباس مردانه، لباس روز و لباس شب زنانه با تم شکوفههای گیلاس ژاپنی(Story of Sakura) ارایه دادهاند. شاید در نگاه نخست برای بینندگان انتخاب این طرح به عنوان طرح برگزیده چندان مورد انتظار نبود اما نظر دکتر برکشلی متفاوت است. او میگوید: “در این کار علاوه بر آن که طراحی و کیفیت بسیار خاص و مرغوبی بر روی بارچه صورت گرفته، طراحی لباس نیز به گونهای بود که آن را به طرحی قابل استفاده و عملی تبدیل کرده که میتوان از آن برای تولید انبوده استفاده کرد.”
درواقع شاید خاستگاه طراحان این لباس که برآمده از مذهبیترین استان مالزی است، سبب شده بود تا لباسی طراحی کنند تا در عین توجه به تمامی ویژگیهای مورد توجه در رقابت بتواند به خوبی قابل استفاده باشد.
هنر “باتیک” که به نوعی طراحی و نقاشی و چاپ روی پارچه محسوب میشود، در تعدادی از کشورها به صورت سنتی و با شیوهها و نامهای مختلف انجام میشود از جمله در ایران. در سالهای اخیر نیز این هنر به عنوان یکی از میراث ماندگار کشور اندونزی در یونسکو به ثبت جهانی رسید.
امسال در دهمین دوره از این رقابتها طرحی با عنوان “Story of Sakura” که برگرفته از رنگ و طرح شکوفههای گیلاس بود عنوان نخستین طراحی برگزیده لباس به همراه جایزه سیهزار رینگیتی را به خود اختصاص داد.
در این دوره از مسابقات که به طور معمول در سه گروه طراحی لباس، صنایع دستی ووسایل خانه براساس باتیک برگزار میشود، شصت و چهار طرح در گروه طراحی لباس، ۲۳ طرح در لوازم خانه و ۲۹ طرح در زمینه صنایع دستی به رقابت پرداختند که طی سه مرحله داوری شده و سرانجام طرحهای برگزیده به مرحله پایانی رقابتها راه یافتند.
هدف از برگزاری این مسابقات در مالزی که از سال ۲۰۰۳ توسط بنیادی غیرانتفاعی با نام “Piala Seri Endon” صورت میگیرد، حمایت از هنر سنتی “باتیک” ، زنده نگاه داشتن آن و تشویق جوانان به فعالیت در این زمینه است.
هر چند که در این مسابقات ردپایی از شرکتکنندگان خارجی نیست و کمتر نامی غیرمالزیایی در آن دیده میشود اما “ماندانا برکشلی” نام ایران را در طی ده دوره برگزاری این مسابقات همواره زنده نگاه داشته است. دکتر «ماندانا برکشلی»، که دارای مدرک کارشناسی طراحی پارچه از دانشگاه «کانزاس»، دکترای مرمت آثار هنری و رئیس بخش هنر دانشگاه اسلامی مالزی است، از نخستین دوره برگزاری این رقابتها یکی ار اعضای گروه داوری بوده و و در واقع تنها ایرانی عضو این بنیاد است. دکتر برکشلی امسال نیز در کنار داتو فرح خان (Dato Farah Khan)؛ یکی از بهترین طراحان لباس مالزی، پروفسور محمد نجیب (Dato DR Mohamed Najib)؛ رئیس گالری ملی هنر مالزی و یکی از مجموعه داران باتیک، Emilio Migliavacca؛ یکی از استادان دانشگاه و طراحان لباس به نام ایتالیایی که هنر خویش را در زمینه طراحی لباس و باتیک در Baliبه اوج رسانده همچنین ادریک اونگ (Edric Ong) از هنرمندان به نام ساراواک و رئیس انجمن جهانی صنایع دستی حوزه آسیا پاسیفیک، به داوری در بخش طراحی لباس پرداخته است.
در حاشیه برگزاری آئین انتخاب نهایی برگزیدگان این رقابتها، گفت وگویی کوتاه دارم با تنها ایرانی عضو هیات داوران رقابتهای Piala Seri Endon 2012 :
از دکتر برکشلی در مورد تفاوت و تغییرات رقابت امسال در مقایسه با سال های گذشته میپرسم:
او با اشاره به این که از اولین سال در زمینه تعیین قوانین رقابتها و داوری با این گروه همکاری داشته میگوید: «امسال علاقه مندی به باتیک نسبت به سالهای خیلی بیشتر در میان جوانان رشد کرده و به نظر میرسد که دانشجوهای زیادی این فعالیت را بستری برای رشد خود دیدهاند.
در طول این ده سال، هرسال شاهد این هستیم که محصولات بیشتر به خواستههای بینالمللی نزدیک شده و تعداد کارهایی در حد ارایه در فشن شوهای بینالمللی بیشتر میشود.”
او تاکید میکند: “این خیلی جالب است که این هنر سنتی به این ترتیب در میان جوانان و طراحان لباسی که اکنون در مالزی فعالیت میکنند با عنوان بستری برای فعالیت مطرح شده که بتوانند از این طریق خودشان را در بخشهای بینالمللی مطرح کنند و محصولات خود را به فروش برسانند.”
این عضو ایرانی گروه دواران این رقابتها در زمینه ویژگیهای آثار امسال میافزاید: “در میان آثار ارایه شده در گروه طراحی لباس میبینید که چقدر رنگها و موتیفهای استفاده شده خود را از آن قالبهای سنتی جدا کرده و با وجودی که ریشههای سنت در آن وجود دارد اما به زیبایی خودش را با خواستارهای مدرن میآمیزد و مطرح میکند و این مساله آن را برای استفاده جوانان از باتیک قابل قبولتر میکند. این مساله همچنین منجر به آفرینش “استایل”های مختلف قابل مطرح درزمینههای مختلف حتا در سطح بینالمللی نیز میشود.
در واقع در این آثار در کنار این که نگاه به دنیای امروز دیده میشود، تلاشی هم در زمینه خروج از انحصار باتیک به یک گروه خاص و سنتگرا انجام شده تا باتیک در سطح گستردهتری حتا در خارج از مالزی مطرح شود چنانچه میبینیم که اکنون بسیاری از کشورها تلاش در برقراری ارتباط با این زمینه هنری دارند تا بتوانند این محصولات را ارایه دهند و این یکی از اهداف موسسه Piala Seri Endon است.”
او با اشاره به این که با انجام فعالیتهایی همچون ایجاد رشته تحصیلی مربوط به آن در دانشگاه و وجود دانشجویان زیادی که در این رشته تحصیل میکنند، در مالزی سعی شده تا این هنر سنتی حفظ شود، تاکید میکند که این موسسه نیز نقش مهمی در حفظ این هنر سنتی داشته و توانسته این تکنیک و هنر سنتی را با برگزاری کارگاههای آموزشی، نمایشگاه و مسابقاتی که برگزار میشود به جوانها انتقال بدهد که این حرکت میتواند بی وقفه ادامه یابد.
دکتر برکشلی با بیان این که در ایران در این زمینه بسترهای خیلی خوبی مثل قلمکار وجود دارد که میتواند به همین ترتیب و با همین روش در میان جوانان رشد کند، میافزاید: “ما در دانشگاهها رشته صنایع دستی داریم و خیلی از جوانان نیز به آن روی آوردند اما تنها باید به نوعی این محصولاتی که ارایه میشوند را در سطح بینالمللی مطرح کرد تا بسترش محکم بشود و جوانان اطمینان داشته باشند که در آینده عرصهای برای رشد این هنری که آموختند وجود دارد.”
برنده نخست این مسابقات در زمینه طراحی لباس جوانانی از استان کلانتان هستند که سه طرح برای لباس مردانه، لباس روز و لباس شب زنانه با تم شکوفههای گیلاس ژاپنی(Story of Sakura) ارایه دادهاند. شاید در نگاه نخست برای بینندگان انتخاب این طرح به عنوان طرح برگزیده چندان مورد انتظار نبود اما نظر دکتر برکشلی متفاوت است. او میگوید: “در این کار علاوه بر آن که طراحی و کیفیت بسیار خاص و مرغوبی بر روی بارچه صورت گرفته، طراحی لباس نیز به گونهای بود که آن را به طرحی قابل استفاده و عملی تبدیل کرده که میتوان از آن برای تولید انبوده استفاده کرد.”
درواقع شاید خاستگاه طراحان این لباس که برآمده از مذهبیترین استان مالزی است، سبب شده بود تا لباسی طراحی کنند تا در عین توجه به تمامی ویژگیهای مورد توجه در رقابت بتواند به خوبی قابل استفاده باشد.
هنر “باتیک” که به نوعی طراحی و نقاشی و چاپ روی پارچه محسوب میشود، در تعدادی از کشورها به صورت سنتی و با شیوهها و نامهای مختلف انجام میشود از جمله در ایران. در سالهای اخیر نیز این هنر به عنوان یکی از میراث ماندگار کشور اندونزی در یونسکو به ثبت جهانی رسید.