توریست مالزی
۸ بهمن ۱۴۰۰
توریست مالزی – مالزی سرشار است از انواع صنایع دستی سنتی زیباست. از اشیاء بومی ارزان قیمت گرفته تا صنایع دستی مدرن و نفیس.
از آنجا که اکثر صنعتکاران مسلمان هستند، صنایع دستی مالزی سخت تحت تأثیر اسلام است. این دین به تصویر کشیدن شکل انسان را در هنر غدقن کرده است. لذا اکثر طراحی‌ها بر اساس عناصر طبیعی نظیر برگ‌های درهم پیچیده، تاک، گل یا حیوانات است.
سفال
اقلام متداول طراحی سنتی شامل لابو سایونگ، گلوک و بلانگا متعلق به منطقه پراک، سرامیک‌های اژدهاشکل چینی و سفال‌هایی با نقش‌مایه‌های قبیله‌ای ساراواک است. اقلام امروزی شامل ظرف، گلدان گل، سفال تزیینی، مجسمه و وسایل آشپزخانه است.
لابو سایونگ
لابو سایونگ یک کوزه گلی سیاه رنگ به شکل کدو است که برای ذخیره کردن آب خنک استفاده می‌شود. ایالت پراک به خاطر این نوع سفال مشهور است.
بلانگا
بلانگا که در بسیاری از خانه‌های روستایی مالزی پیدا می‌شود، غالباً ویژگی‌هایی نظیر بدنه‌ای گرد و دهانه‌ای گشاد دارد. از آن غالباً برای پختن کاری استفاده می‌شود، چرا که باور بر این است که بدنه گرد باعث توزیع یکنواخت‌تر گرما می‌شود.
ترنانگ
این کوزه گوشه‌دار عموماً برای نگهداری آب استفاده شده و در ایالت‌های پاهانگ و ترنگانو متداول است. این کوزه‌ها گردنی مقعر و بدنه‌ای محدب دارند.
صنایع چوبی
مالزی به سبب فراوانی الوار در جنگل‌های انبوه استوایی خود به داشتن صنایع چوبی متمایز و گوناگون مشهور است. به طور سنتی، کل خانه‌ها از الوارهای چوبی که با دست تراش داده شده، ساخته می‌شود. امروزه، پانل‌های کنده‌کاری شده سبک مالایی، قبضه دشنه کریس (قوس‌دار)، ظروف چینی، مجسمه‌های خاص اورنگ اصلی، عصاهای پرنقش و نگار، لوازم آشپزخانه و همچنین چوب‌های معطر کنده‌کاری شده از جمله انواع مختلف اقلام تزیینی در مالزی است.
منسوجات
منسوجات سنتی مالزی که رنگارنگ و مسحورکننده است، در تمام جهان طرفدار دارد. انواع مختلف آن عبارتند از باتیک، سانکت، پوآ کومبو و تکات. این منسوجات در تمام اقلام تزیینی از لباس‌های زنانه گرفته تا کفش‌ها، پرده‌های رنگی و ملافه‌های ظریف تختخواب مورد استفاده قرار می‌گیرند.
باتیک
این اصطلاح به فرآیند رنگ کردن الیاف با استفاده از تکنیک مقاومت اشاره دارد؛ بخش‌هایی از پارچه با موم پوشانده می‌شود تا رنگ را به خود جذب نکند. رنگ‌های باتیک بسیار مقاوم‌تر از پارچه‌های رنگ شده یا چاپ شده هستند، چرا که پارچه به طور کامل در رنگ غوطه‌ور می‌شود.
انواع سنتی و معاصر باتیک در مالزی وجود دارد و مالزیایی ها علاوه بر بهره گیری از این پارچه در دوخت لباس‌های بومی، استفاده های دیگری نیز می کنند و کیف، لوازم پارچهای منزل مانند رومیزی، روتختی و روبالشتی با این پارچه ها نما می گیرند.
طرح پارچه های باتیک باید ابتدا توسط یک هنرمند بسیار ماهر بر روی پارچه های سفید کشیده شود و سپس نقاشان، روی طرح را با رنگ ها و قلم موهای خود کامل کنند. سپس عملیات چاپ به وسیله واکس باتیک که در اصل، مایعی داغ از ترکیب موم و پارافین است، وارد مرحله تکامل می شود.
سانکت
با استفاده از تکنیک پیچیده پود تکمیلی، رشته‌های طلا بین رشته‌های طولی ابریشم در پس زمینه لباس بافته می‌شود. در گذشته، این پارچه گران و لوکس نشان دهنده موقعیت اجتماعی افراد برجسته مالایی بوده است.
تکات
هنر زردوزی روی پارچه اصلی، که عموماً مخمل است، از قدیم برای تزیین لباس سنتی و فاخر عروسی مالایی مورد استفاده قرار گرفته است.
پوآ کومبو
این پارچه از نخ‌های رنگ شده به طور جداگانه بر روی یک دستگاه بافندگی تسمه‌ای تهیه می‌شود. نقش‌مایه‌های ماوراء طبیعی آن محصول رویاها و باورهای زنده‌پنداری نیاکان است. الگوهایی که پدید می‌آیند ترکیب امور واقعی و فراواقعی هستند. و هر نخ نشان از هنر دست سازنده خود دارد.
صنایع فلزی
ریخته‌گری مفرغ و برنزکاری سنتی که از قدیم رایج بود هنوز هم برای ساخت انواع لوازم آشپزخانه استفاده می‌شود. در قرن نوزدهم و با کشف قلع در مالزی، استفاده از ترکیب قلع و سرب به شدت رواج یافته است. محصولات فلزی شامل اقلام تزیینی مدرن، تجهیزات آشپزخانه و صنایع دستی سنتی ست نظیر تپاک سیره، گلابدان و تیغه‌های دشنه قوس‌دار است.
دستبافه‌ها
الیاف گیاهی و بخش‌هایی از بامبو، خیزران، پاندان و برگ‌های منکوانگ کلاف شده، تا زده شده، روی هم قرار گرفته و بافته می‌شود تا برای ایجاد وسایلی نظیر کیف، سبد، حصیر، کلاه، تودونگ ساجی و توپ‌های سپک راگا مورد استفاده قرار گیرد.
جواهرات و لوازم تزئینی لباس
لوازم تزئینی مسحور کننده دست ساز در مالزی فراوان است. می‌توانید کالاهای چرمی، گردنبندهای مهره‌ای بورنئو یا جواهرات طلا و نقره دارای سنگ‌های قیمتی را انتخاب کنید.
کوکوک سانگال
یک سنجاق سر سنتی مورد استفاده برای نگهداشتن مو به صورت جمع شده در پشت سر زنان است. این سنجاق سرها که عموماً از طلا یا نقره هستند معمولاً در ست‌های سه، پنج یا هف تایی توسط عروس و در مراسم رقص سنتی استفاده می‌شوند.
پندینگ
این سگک کمربند دارای تزئینات پیچیده دور سامپین، یا لباس دامن شکل پوشیده شده توسط مردان بسته می‌شود، و به عنوان بخشی از باجو ملایو یا لباس سنتی مردان است. پندینگ از قدیم نشانه ثروت و جایگاه مردان است.
کرونگسانگ
این ست سنجاق سینه سه تکه به طور سنتی برای بستن یقه‌های باجو کبایا استفاده می‌شود. کرونگسانگ به صورت ست سه تکه است. این ست سه تکه معمولاً شامل کرونگسانگ ایبو (قطعه اصلی) است که بزرگ‌تر و سنگین‌تر می‌باشد. دو قطعه کوچکتر کرونگسانگ آناک (قطعات فرعی) نامیده شده و در زیر کرونگسانگ ایبو قرار می‌گیرند.
از آنجا که اکثر صنعتکاران مسلمان هستند، صنایع دستی مالزی سخت تحت تأثیر اسلام است. این دین به تصویر کشیدن شکل انسان را در هنر غدقن کرده است. لذا اکثر طراحی‌ها بر اساس عناصر طبیعی نظیر برگ‌های درهم پیچیده، تاک، گل یا حیوانات است.
سفال
اقلام متداول طراحی سنتی شامل لابو سایونگ، گلوک و بلانگا متعلق به منطقه پراک، سرامیک‌های اژدهاشکل چینی و سفال‌هایی با نقش‌مایه‌های قبیله‌ای ساراواک است. اقلام امروزی شامل ظرف، گلدان گل، سفال تزیینی، مجسمه و وسایل آشپزخانه است.
لابو سایونگ
لابو سایونگ یک کوزه گلی سیاه رنگ به شکل کدو است که برای ذخیره کردن آب خنک استفاده می‌شود. ایالت پراک به خاطر این نوع سفال مشهور است.
بلانگا
بلانگا که در بسیاری از خانه‌های روستایی مالزی پیدا می‌شود، غالباً ویژگی‌هایی نظیر بدنه‌ای گرد و دهانه‌ای گشاد دارد. از آن غالباً برای پختن کاری استفاده می‌شود، چرا که باور بر این است که بدنه گرد باعث توزیع یکنواخت‌تر گرما می‌شود.
ترنانگ
این کوزه گوشه‌دار عموماً برای نگهداری آب استفاده شده و در ایالت‌های پاهانگ و ترنگانو متداول است. این کوزه‌ها گردنی مقعر و بدنه‌ای محدب دارند.
صنایع چوبی
مالزی به سبب فراوانی الوار در جنگل‌های انبوه استوایی خود به داشتن صنایع چوبی متمایز و گوناگون مشهور است. به طور سنتی، کل خانه‌ها از الوارهای چوبی که با دست تراش داده شده، ساخته می‌شود. امروزه، پانل‌های کنده‌کاری شده سبک مالایی، قبضه دشنه کریس (قوس‌دار)، ظروف چینی، مجسمه‌های خاص اورنگ اصلی، عصاهای پرنقش و نگار، لوازم آشپزخانه و همچنین چوب‌های معطر کنده‌کاری شده از جمله انواع مختلف اقلام تزیینی در مالزی است.
منسوجات
منسوجات سنتی مالزی که رنگارنگ و مسحورکننده است، در تمام جهان طرفدار دارد. انواع مختلف آن عبارتند از باتیک، سانکت، پوآ کومبو و تکات. این منسوجات در تمام اقلام تزیینی از لباس‌های زنانه گرفته تا کفش‌ها، پرده‌های رنگی و ملافه‌های ظریف تختخواب مورد استفاده قرار می‌گیرند.
باتیک
این اصطلاح به فرآیند رنگ کردن الیاف با استفاده از تکنیک مقاومت اشاره دارد؛ بخش‌هایی از پارچه با موم پوشانده می‌شود تا رنگ را به خود جذب نکند. رنگ‌های باتیک بسیار مقاوم‌تر از پارچه‌های رنگ شده یا چاپ شده هستند، چرا که پارچه به طور کامل در رنگ غوطه‌ور می‌شود.
انواع سنتی و معاصر باتیک در مالزی وجود دارد و مالزیایی ها علاوه بر بهره گیری از این پارچه در دوخت لباس‌های بومی، استفاده های دیگری نیز می کنند و کیف، لوازم پارچهای منزل مانند رومیزی، روتختی و روبالشتی با این پارچه ها نما می گیرند.
طرح پارچه های باتیک باید ابتدا توسط یک هنرمند بسیار ماهر بر روی پارچه های سفید کشیده شود و سپس نقاشان، روی طرح را با رنگ ها و قلم موهای خود کامل کنند. سپس عملیات چاپ به وسیله واکس باتیک که در اصل، مایعی داغ از ترکیب موم و پارافین است، وارد مرحله تکامل می شود.
سانکت
با استفاده از تکنیک پیچیده پود تکمیلی، رشته‌های طلا بین رشته‌های طولی ابریشم در پس زمینه لباس بافته می‌شود. در گذشته، این پارچه گران و لوکس نشان دهنده موقعیت اجتماعی افراد برجسته مالایی بوده است.
تکات
هنر زردوزی روی پارچه اصلی، که عموماً مخمل است، از قدیم برای تزیین لباس سنتی و فاخر عروسی مالایی مورد استفاده قرار گرفته است.
پوآ کومبو
این پارچه از نخ‌های رنگ شده به طور جداگانه بر روی یک دستگاه بافندگی تسمه‌ای تهیه می‌شود. نقش‌مایه‌های ماوراء طبیعی آن محصول رویاها و باورهای زنده‌پنداری نیاکان است. الگوهایی که پدید می‌آیند ترکیب امور واقعی و فراواقعی هستند. و هر نخ نشان از هنر دست سازنده خود دارد.
صنایع فلزی
ریخته‌گری مفرغ و برنزکاری سنتی که از قدیم رایج بود هنوز هم برای ساخت انواع لوازم آشپزخانه استفاده می‌شود. در قرن نوزدهم و با کشف قلع در مالزی، استفاده از ترکیب قلع و سرب به شدت رواج یافته است. محصولات فلزی شامل اقلام تزیینی مدرن، تجهیزات آشپزخانه و صنایع دستی سنتی ست نظیر تپاک سیره، گلابدان و تیغه‌های دشنه قوس‌دار است.
دستبافه‌ها
الیاف گیاهی و بخش‌هایی از بامبو، خیزران، پاندان و برگ‌های منکوانگ کلاف شده، تا زده شده، روی هم قرار گرفته و بافته می‌شود تا برای ایجاد وسایلی نظیر کیف، سبد، حصیر، کلاه، تودونگ ساجی و توپ‌های سپک راگا مورد استفاده قرار گیرد.
جواهرات و لوازم تزئینی لباس
لوازم تزئینی مسحور کننده دست ساز در مالزی فراوان است. می‌توانید کالاهای چرمی، گردنبندهای مهره‌ای بورنئو یا جواهرات طلا و نقره دارای سنگ‌های قیمتی را انتخاب کنید.
کوکوک سانگال
یک سنجاق سر سنتی مورد استفاده برای نگهداشتن مو به صورت جمع شده در پشت سر زنان است. این سنجاق سرها که عموماً از طلا یا نقره هستند معمولاً در ست‌های سه، پنج یا هف تایی توسط عروس و در مراسم رقص سنتی استفاده می‌شوند.
پندینگ
این سگک کمربند دارای تزئینات پیچیده دور سامپین، یا لباس دامن شکل پوشیده شده توسط مردان بسته می‌شود، و به عنوان بخشی از باجو ملایو یا لباس سنتی مردان است. پندینگ از قدیم نشانه ثروت و جایگاه مردان است.
کرونگسانگ
این ست سنجاق سینه سه تکه به طور سنتی برای بستن یقه‌های باجو کبایا استفاده می‌شود. کرونگسانگ به صورت ست سه تکه است. این ست سه تکه معمولاً شامل کرونگسانگ ایبو (قطعه اصلی) است که بزرگ‌تر و سنگین‌تر می‌باشد. دو قطعه کوچکتر کرونگسانگ آناک (قطعات فرعی) نامیده شده و در زیر کرونگسانگ ایبو قرار می‌گیرند.
