توریست مالزی
۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
توریست مالزی – مالایی ها بزرگترین گروه قومی در مالزی هستند که بیش از نیمی از جمعیت را تشکیل داده و به زبان مالایی تکلم می کنند. قدیمی ترین مردم بومی، گروهی را تشکیل می دهند که بومی پوترا نامیده می شوند، به معنی پسران یا شاهزادگان زمین هستند. اسلام در مالزی به شدت اسلام در خاور میانه نیست. اگر چه امروزه مالایی ها بیشتر در شهرها دیده می شوند ولی فرهنگ سنتی مالایی در اطراف کامپونگ، یا دهکده ها متمرکز شده اند.
تاثیر فرهنگ چین بر آداب و رسوم مردم مالزی
چینی ها برای قرن ها، طرف های بازرگانی مالزیایی ها بوده اند و پس از شنیدن اخباری در ارتباط با ثروت در قرن نوزدهم به تعداد انبوه در اطراف دریای جنوب یا «نانیانگ» جمع شدند. اگر چه چینی ها به عنوان بازرگانان مالزی شناخته شده اند اما در اغلب صنایع موفق بوده اند. بنابراین در آداب و رسوم مالزی تاثیر فرهنگ چین بازتاب یافته است. زمانی که اولین بازرگانان چینی به مالزی آمدند، معمولاً سخت ترین کارها از قبیل استخراج قلع در معدن و یا احداث راه آهن را انجام می دادند.
بیشتر آن ها از بودائی های تائویی هستند که با اجداد خود در سرزمین مادری ارتباطات محکمی دارند. آن ها حدود ۳۵% جمعیت را تشکیل می دهند.
تاثیر فرهنگ هندی بر آداب و رسوم مالزی
هندی ها نیز بالغ بر ۲۰۰۰ سال است که به مالزی آمده اند اما تا قرن نوزدهم مهاجرت دسته جمعی به مالزی نداشتند. بیشتر آن ها از جنوب هند بودند که از فقر اقتصادی فرار کرده بودند. خیلی ها کارهای لاستیک سازی می کردند و خیلی های دیگر به ساختن بناهای زیرساختاری و برخی دیگر اقدام به تاسیس مشاغل کوچک دست زدند. امروزه ده درصد مالزیایی ها اصالتاً هندی هستند و آداب و رسوم مالزی با این مردم آمیخته شده است. فرهنگ آن ها با بناهای مذهبی نفیس هندوها، غذا و لباس های رنگارنگ خود در سراسر مالزی یافت می شوند.
آداب و رسوم مردم بومی مالزی
قدیمی ترین ساکنین مالزی، مردم قبیله ای مالزی هستند. جمعیت این عده تقریباً ۵% کل جمعیت را تشکیل می دهد که اکثر آن ها در ایالت ساراواک و صباح زندگی می کنند. اگر چه مردم قبیله ای مالزی دوست دارند با مشخصات قبیله ای خود طبقه بندی شوند ولی مردم شبه جزیره مالزی آن ها را تحت عنوان اورنگ اصلی قرار می دهند که به معنی «مردم اصلی» است. در واقع آداب و رسوم مالزی اصالت اصلی خود را وامدار این مردم است. در ایالت ساراواک اغلب مردم از قبیله دایاک هستند که عموماً در خانه های دسته جمعی زندگی می کنند که یا در آب زندگی می کنند و یا در خشکی! در ایالات صباح اکثر قبیله ها کادازان هستند. اغلب مردم قبیله ای مالزی وابستگی شدیدی با جنگل های انبوه پر باران دارند.
از ابتدای تاریخ مالزی این کشور شاهد ادغام فرهنگ های مختلف و متفاوتی بوده است. بنابراین آداب و رسوم مالزی بسیار تغییر یافته است. بیش از هزار و پانصد سال پیش، پادشاهی مالی در دره بوجانگ به بازرگانان هندی و چینی خوش آمد گفت. با آمدن طلا و ابریشم راه برای ورود بودائی ها و هندوها نیز هموار گشت. پس از یک هزار سال بازرگانان عرب هم به مالاکا رسیدند که با خود بنیاد مفاهیم اسلامی را آوردند. تا زمانی که پرتقالی ها به مالزی آمدند و متوجه شدند که سلطنتی را که با آن مواجه شده اند از سلطنت کشور خودشان فراگیرتر است.
اختلاط فرهنگی در مالزی
ترکیب آداب و رسوم مالزی توسط فرهنگ های مختلفی شکل گرفته است، که فقط بعضی از آن ها توانستند تاثیر به سزایی بر کشور داشته باشند. مهمترین آن ها فرهنگ مالایی سنتی و فرهنگ دو فرقه غالب دیگر که به عنوان طرف های تجاری مالزی در طول تاریخ محسوب می شدند، که عبارتند از چینی ها و هندی ها. این سه گروه اصلی با قبیله های متفرقه تلفیق شده اند که اغلب آن ها در جنگل و یا مناطق ساحلی بورنئو زندگی می کنند. اگر چه هر یک از این قبیله ها به شدت سنت ها و ترکیب سنتی جامعه خود را حفظ کرده اند، بلکه آن ها با ترکیب با یکدیگر نسل جدید متفاوتی از مالزی جدید را ایجاد کرده اند.
پیچیدگی فرهنگ مالزی
یک نمونه از پیچیدگی فرهنگ مالزی که جمعیت مهاجر در طول تاریخ پدید آورده اند، تاریخ مهاجران چینی است. اولین چینی هایی که از ابتدا در اطراف مالاکا سکونت داشته و پس از آشنایی با فرهنگ و ازدواج با آن ها در خلیج سکونت گزیدند، ابتدا از شهر مالاکا و اطراف آن آغاز شد.
این افراد که به باباس و نوناس معروف هستند به تدریج تلفیقی ایجاد کردند که منعکس کننده اعتقادات، رفتار و هنری بود که ترکیبی از سنت مالایی و چینی به وجود آورد، به نحوی که فرهنگ جدیدی را تشکیل داد. بعدها چینی هایی که برای بهره برداری از صنایع قلع و لاستیک به مالزی آمدند، فرهنگ خود را با دقت بیشتری حفظ نمودند و به طور مثال اگر کسی به شهر پنانگ سفر می کرد، بیشتر احساس می کرد که در چین به سر می برد تا در مالزی.
مثال دیگر از تبادلات فرهنگی مالزی مربوط به مراسم ازدواج مالزیایی ها است که در برگیرنده سنت هندوهای جنوب هند است. مسلمانان با پیروی از سنت چینی ها در فیستوال های خود بنا به نیاز به یکدیگر پول (آنگ پائو) در بسته های قرمز رنگ می دهند. بسته های پولی که مسلمانان در ایام هید فطر به یکدیگر می دهند در پاکت های سبز رنگ با نوشته عربی بر روی آن می باشد.
اگر شما از یک دهکده در مالزی به محل دیگری مثل پنانگ سفر کنید که محل کار هندی هایی است که به کار لاستیک سازی مشغولند و از آنجا به محله چینی ها در کونگ سی بروید، احساس خواهید کرد که از میان ۳ ملیت مختلف عبور کرده اید.
شاید سهل ترین راه برای درک پیچیدگی آداب و رسوم مالزی، تعمق در سیاست باز دولت این کشور در زمان انجام آداب و رسوم مالزی در زمینه مذهبی باشد. چنین تکاملی یقیناً بیشتر از حذف مرز در مذهب بوده و تفاهم را گسترش می دهد. این یک جشن مثبتی است که در مسیر همزیستی سنتی برای یک هزاره بوده که باعث پیشرفت مالزی شده است.
منبع: الی گشت
تاثیر فرهنگ چین بر آداب و رسوم مردم مالزی
چینی ها برای قرن ها، طرف های بازرگانی مالزیایی ها بوده اند و پس از شنیدن اخباری در ارتباط با ثروت در قرن نوزدهم به تعداد انبوه در اطراف دریای جنوب یا «نانیانگ» جمع شدند. اگر چه چینی ها به عنوان بازرگانان مالزی شناخته شده اند اما در اغلب صنایع موفق بوده اند. بنابراین در آداب و رسوم مالزی تاثیر فرهنگ چین بازتاب یافته است. زمانی که اولین بازرگانان چینی به مالزی آمدند، معمولاً سخت ترین کارها از قبیل استخراج قلع در معدن و یا احداث راه آهن را انجام می دادند.
بیشتر آن ها از بودائی های تائویی هستند که با اجداد خود در سرزمین مادری ارتباطات محکمی دارند. آن ها حدود ۳۵% جمعیت را تشکیل می دهند.
تاثیر فرهنگ هندی بر آداب و رسوم مالزی
هندی ها نیز بالغ بر ۲۰۰۰ سال است که به مالزی آمده اند اما تا قرن نوزدهم مهاجرت دسته جمعی به مالزی نداشتند. بیشتر آن ها از جنوب هند بودند که از فقر اقتصادی فرار کرده بودند. خیلی ها کارهای لاستیک سازی می کردند و خیلی های دیگر به ساختن بناهای زیرساختاری و برخی دیگر اقدام به تاسیس مشاغل کوچک دست زدند. امروزه ده درصد مالزیایی ها اصالتاً هندی هستند و آداب و رسوم مالزی با این مردم آمیخته شده است. فرهنگ آن ها با بناهای مذهبی نفیس هندوها، غذا و لباس های رنگارنگ خود در سراسر مالزی یافت می شوند.
آداب و رسوم مردم بومی مالزی
قدیمی ترین ساکنین مالزی، مردم قبیله ای مالزی هستند. جمعیت این عده تقریباً ۵% کل جمعیت را تشکیل می دهد که اکثر آن ها در ایالت ساراواک و صباح زندگی می کنند. اگر چه مردم قبیله ای مالزی دوست دارند با مشخصات قبیله ای خود طبقه بندی شوند ولی مردم شبه جزیره مالزی آن ها را تحت عنوان اورنگ اصلی قرار می دهند که به معنی «مردم اصلی» است. در واقع آداب و رسوم مالزی اصالت اصلی خود را وامدار این مردم است. در ایالت ساراواک اغلب مردم از قبیله دایاک هستند که عموماً در خانه های دسته جمعی زندگی می کنند که یا در آب زندگی می کنند و یا در خشکی! در ایالات صباح اکثر قبیله ها کادازان هستند. اغلب مردم قبیله ای مالزی وابستگی شدیدی با جنگل های انبوه پر باران دارند.
از ابتدای تاریخ مالزی این کشور شاهد ادغام فرهنگ های مختلف و متفاوتی بوده است. بنابراین آداب و رسوم مالزی بسیار تغییر یافته است. بیش از هزار و پانصد سال پیش، پادشاهی مالی در دره بوجانگ به بازرگانان هندی و چینی خوش آمد گفت. با آمدن طلا و ابریشم راه برای ورود بودائی ها و هندوها نیز هموار گشت. پس از یک هزار سال بازرگانان عرب هم به مالاکا رسیدند که با خود بنیاد مفاهیم اسلامی را آوردند. تا زمانی که پرتقالی ها به مالزی آمدند و متوجه شدند که سلطنتی را که با آن مواجه شده اند از سلطنت کشور خودشان فراگیرتر است.
اختلاط فرهنگی در مالزی
ترکیب آداب و رسوم مالزی توسط فرهنگ های مختلفی شکل گرفته است، که فقط بعضی از آن ها توانستند تاثیر به سزایی بر کشور داشته باشند. مهمترین آن ها فرهنگ مالایی سنتی و فرهنگ دو فرقه غالب دیگر که به عنوان طرف های تجاری مالزی در طول تاریخ محسوب می شدند، که عبارتند از چینی ها و هندی ها. این سه گروه اصلی با قبیله های متفرقه تلفیق شده اند که اغلب آن ها در جنگل و یا مناطق ساحلی بورنئو زندگی می کنند. اگر چه هر یک از این قبیله ها به شدت سنت ها و ترکیب سنتی جامعه خود را حفظ کرده اند، بلکه آن ها با ترکیب با یکدیگر نسل جدید متفاوتی از مالزی جدید را ایجاد کرده اند.
پیچیدگی فرهنگ مالزی
یک نمونه از پیچیدگی فرهنگ مالزی که جمعیت مهاجر در طول تاریخ پدید آورده اند، تاریخ مهاجران چینی است. اولین چینی هایی که از ابتدا در اطراف مالاکا سکونت داشته و پس از آشنایی با فرهنگ و ازدواج با آن ها در خلیج سکونت گزیدند، ابتدا از شهر مالاکا و اطراف آن آغاز شد.
این افراد که به باباس و نوناس معروف هستند به تدریج تلفیقی ایجاد کردند که منعکس کننده اعتقادات، رفتار و هنری بود که ترکیبی از سنت مالایی و چینی به وجود آورد، به نحوی که فرهنگ جدیدی را تشکیل داد. بعدها چینی هایی که برای بهره برداری از صنایع قلع و لاستیک به مالزی آمدند، فرهنگ خود را با دقت بیشتری حفظ نمودند و به طور مثال اگر کسی به شهر پنانگ سفر می کرد، بیشتر احساس می کرد که در چین به سر می برد تا در مالزی.
مثال دیگر از تبادلات فرهنگی مالزی مربوط به مراسم ازدواج مالزیایی ها است که در برگیرنده سنت هندوهای جنوب هند است. مسلمانان با پیروی از سنت چینی ها در فیستوال های خود بنا به نیاز به یکدیگر پول (آنگ پائو) در بسته های قرمز رنگ می دهند. بسته های پولی که مسلمانان در ایام هید فطر به یکدیگر می دهند در پاکت های سبز رنگ با نوشته عربی بر روی آن می باشد.
اگر شما از یک دهکده در مالزی به محل دیگری مثل پنانگ سفر کنید که محل کار هندی هایی است که به کار لاستیک سازی مشغولند و از آنجا به محله چینی ها در کونگ سی بروید، احساس خواهید کرد که از میان ۳ ملیت مختلف عبور کرده اید.
شاید سهل ترین راه برای درک پیچیدگی آداب و رسوم مالزی، تعمق در سیاست باز دولت این کشور در زمان انجام آداب و رسوم مالزی در زمینه مذهبی باشد. چنین تکاملی یقیناً بیشتر از حذف مرز در مذهب بوده و تفاهم را گسترش می دهد. این یک جشن مثبتی است که در مسیر همزیستی سنتی برای یک هزاره بوده که باعث پیشرفت مالزی شده است.
منبع: الی گشت
