توریست مالزی / داریوش دماوندی
۳ مهر ۱۳۹۴
برخی از فضاهای شهری فارغ از سرویسی که ارائه می کنند، نوعی نوستالژی عمومی نسبت به آن ها وجود دارد. این گونه فضاها برای پیر و جوان، زن و مرد، روشنفکر و عامه خاطره انگیز و دوست داشتنی اند. بیشتر آدم ها زمان هایی را در آن جا گذرانده اند و خاطره ای از آن در انبان مغزشان انباشته اند و با آن زندگی می کنند.
یکی از این مکان ها، تئاتر شهر تهران است. قطب فرهنگی کشور، مکانی برای هم اندیشی فکر و عقیده و هنر. شاید کمتر ایرانی ای بیابیم که این محل را نشناسد و کمتر تهرانی ای بتوان پیدا کرد که بخشی از ساعات خود را، حال به هر نحوی در آن نگذرانده باشد.
چنین فضاهای نوستالژیکی برای مهاجران صد چندان خاطره انگیز است و همواره به دنبال یافتن ما به ازای آن در کشور مهاجرت کرده هستند تا بتوانند با حضور در آن از غربت خود بکاهند و دمی در آن مکان بیاسایند.
بدون اغراق پارک سنتول یکی از این محل هاست. محلی که شما را به یاد تئاتر شهر می اندازد و می توانید در آن ساعات خوشی را سپری کنید.
اگر چه این مکان از نظر شکل ظاهری شباهت زیادی به تئاتر شهر خودمان ندارد، ولی فضای موجود در آن بسیار شبیه مجموعه تئاتر شهر است.
پارک سنتول همان گونه که از نامش برمی آید، پارکی است به نسبه بزرگ در منطقه Sentul Eastدر خیابان Ipoh. این پارک سرسبز و زیبا مجموعه ای از تالارهای نمایش، سالن های تمرین و Workshop، رستوران زیبا در وسط دریاچه، کافه بار دلنشین، آکواریوم فروش ماهی های قیمتی و … را شامل می شود.
در مجموعه kuala lumpur performing arts center که شامل سالن های نمایش این پارک می شود هر روز تئاتر، موسیقی و فعالیت های هنری اجرا می شود.
رستوران این مجموعه نیز خالی از لطف نیست. رستورانی در میانه دریاچه با غذاهای که بیشتر طعم و بوی محلی دارند و قیمت شان تقریبا دو برابر قیمت معمول این گونه غذاهاست.
در ساختمان kuala lumpur performing arts center علاوه بر سالن های نمایش و سالن های برگزاری Workshopیک کافه بار نه چندان کوچک نیز وجود دارد که بسیار مناسب برای دور نشینی های هنری و انتلکتوالی است. فضاهایی که در آن گذشت زمان فراموش شده و همه گرم ابراز عقیده می شوند و گاهی نتایج درخشانی از آن حاصل می شود.
در ضمن در طبقه دوم همین ساختمان نیز به زودی بار دیگری برپا خواهد شد و به مشتریان سرویس خواهد داد.
ولی آن چه می تواند برای ایرانیانی که چندان علاقه مند به نمایش و فضاهای هنری نیستند، جذاب باشد، طبیعت زیبای پارک است. این پارک شامل چند دریاچه کوچک، دو ساختمان قدیمی با معماری بی نظیر و فضاهایی بسیار بکر و زیبای طبیعی به خصوص برای عکاسی است.
دوستی به شوخی می گفت: « اگر چنین فضایی در تهران بود، نمی دانم همزمان چند عروس و داماد در آن مشغول عکاسی بودند؟» و به واقع پیدا کردن باغی به این زیبایی در فضای شهری تهران شاید غیر ممکن نباشد، ولی بسیار دشوار است.
خلاصه آن که اگر غربت آزارتان داد و نوستالژی تئاتر شهر و فضاهای هنری گلویتان را فشرد یا اگر دلتان برای پارک های شهری ایران و گذراندن یک پیک نیک عصرانه با ساندویج های خانگی تنگ شد، بد نیست سری به پارک سنتول بزنید و از مزایای موجود در این مجموعه عمومی استفاده کنید.
یکی از این مکان ها، تئاتر شهر تهران است. قطب فرهنگی کشور، مکانی برای هم اندیشی فکر و عقیده و هنر. شاید کمتر ایرانی ای بیابیم که این محل را نشناسد و کمتر تهرانی ای بتوان پیدا کرد که بخشی از ساعات خود را، حال به هر نحوی در آن نگذرانده باشد.
چنین فضاهای نوستالژیکی برای مهاجران صد چندان خاطره انگیز است و همواره به دنبال یافتن ما به ازای آن در کشور مهاجرت کرده هستند تا بتوانند با حضور در آن از غربت خود بکاهند و دمی در آن مکان بیاسایند.
بدون اغراق پارک سنتول یکی از این محل هاست. محلی که شما را به یاد تئاتر شهر می اندازد و می توانید در آن ساعات خوشی را سپری کنید.
اگر چه این مکان از نظر شکل ظاهری شباهت زیادی به تئاتر شهر خودمان ندارد، ولی فضای موجود در آن بسیار شبیه مجموعه تئاتر شهر است.
پارک سنتول همان گونه که از نامش برمی آید، پارکی است به نسبه بزرگ در منطقه Sentul Eastدر خیابان Ipoh. این پارک سرسبز و زیبا مجموعه ای از تالارهای نمایش، سالن های تمرین و Workshop، رستوران زیبا در وسط دریاچه، کافه بار دلنشین، آکواریوم فروش ماهی های قیمتی و … را شامل می شود.
در مجموعه kuala lumpur performing arts center که شامل سالن های نمایش این پارک می شود هر روز تئاتر، موسیقی و فعالیت های هنری اجرا می شود.
رستوران این مجموعه نیز خالی از لطف نیست. رستورانی در میانه دریاچه با غذاهای که بیشتر طعم و بوی محلی دارند و قیمت شان تقریبا دو برابر قیمت معمول این گونه غذاهاست.
در ساختمان kuala lumpur performing arts center علاوه بر سالن های نمایش و سالن های برگزاری Workshopیک کافه بار نه چندان کوچک نیز وجود دارد که بسیار مناسب برای دور نشینی های هنری و انتلکتوالی است. فضاهایی که در آن گذشت زمان فراموش شده و همه گرم ابراز عقیده می شوند و گاهی نتایج درخشانی از آن حاصل می شود.
در ضمن در طبقه دوم همین ساختمان نیز به زودی بار دیگری برپا خواهد شد و به مشتریان سرویس خواهد داد.
ولی آن چه می تواند برای ایرانیانی که چندان علاقه مند به نمایش و فضاهای هنری نیستند، جذاب باشد، طبیعت زیبای پارک است. این پارک شامل چند دریاچه کوچک، دو ساختمان قدیمی با معماری بی نظیر و فضاهایی بسیار بکر و زیبای طبیعی به خصوص برای عکاسی است.
دوستی به شوخی می گفت: « اگر چنین فضایی در تهران بود، نمی دانم همزمان چند عروس و داماد در آن مشغول عکاسی بودند؟» و به واقع پیدا کردن باغی به این زیبایی در فضای شهری تهران شاید غیر ممکن نباشد، ولی بسیار دشوار است.
خلاصه آن که اگر غربت آزارتان داد و نوستالژی تئاتر شهر و فضاهای هنری گلویتان را فشرد یا اگر دلتان برای پارک های شهری ایران و گذراندن یک پیک نیک عصرانه با ساندویج های خانگی تنگ شد، بد نیست سری به پارک سنتول بزنید و از مزایای موجود در این مجموعه عمومی استفاده کنید.
