توریست مالزی
۲۸ شهریور ۱۴۰۲
توریست مالزی – در سراسر دنیا بطور قطع، آشپزی هندی به نوعی با شیوه پختن غذا در تندور ارتباط پیدا می کند. این نوع شیوه آشپزی به تقریبا ۲۰۰۰ سال قبل و مصر باستان باز می گردد. در آن روزگار، مصریان باستان با استفاده از اجاق های گلی که در داخل زمین ساخته بودند، نان مورد نیاز کارگران مشغول در ساخت اهرام را می پختند. با گذشت زمان این شیوه پخت از مصر به سرزمین پارس گسترش یافت و متعاقب آن به وسیله مبادلات تجاری به شمال هند رسید. در این دوره تنورهای پارسی شکل دیگری از اجاق های گلی مصری بودند. اجاق های تندور همانند اجاق های معمولی کار می کنند، اما به علت شکل استوانه ای آنها پوشش حرارتی کامل تری را در هنگام پخت و پز فراهم کرده و به دمای بالاتری نسبت به اجاق های معمولی می رسند. این امر باعث پخت سریع تر غذا و حفظ تردی گوشت می شود.
تندور، اجاق گلی استوانه ای شکلی است که از آن جهت پختن غذا یا نان در مناطقی چون هندوستان، افغانستان، قفقاز، بالکان، خاورمیانه، آسیای مرکزی، پاکستان و بنگلادش برای پخت و پز استفاده می شود. غذا در این اجاق ها بر روی شعله ای حاصل از سوختن چوب و یا زغال چوب پخته می شود. دمای حرارت داخل تندور تا ۴۸۰ درجه سانتی گراد رسیده و معمولا این اجاق ها به منظور حفظ دمای بالا جهت پخت و پز، برای مدت طولانی روشن نگاه داشته می شود. شکل تندور چیزی مابین اجاق های موقتی ساخته شده در داخل زمین و اجاق های دیواری افقی است و صرفا جهت آشپزی بر روی شعله آتش و گرمای تابشی حاصل از آن مورد استفاده قرار می گیرد.
از تندور در پخت انواع معینی از غذاهای هندی و افغان همچون مرغ تندوری و مرغ tikka و همچنین انواع نان همچون roti و naan استفاده می شود. کلمه تندوری یک صفت و به معنی “متعلق به تندور” است و برای وصف غذایی که در تندور پخته شده بکار می رود. تندور در هند با نام “bhatti” نیز خوانده می شود. Bhatti نام قبیله ای در منطقه بیابانی Thar واقع در شمال غربی هند و شرق پاکستان است که اهالی آن در خانه های خود از این گونه اجاق ها برای پخت و پز استفاده می کنند و نام این اجاق ها نیز از نام قبیله اقتباس شده است.
گفته می شود که این اجاق ها بوسیله رومیان از شمال هند به آسیای مرکزی و خاورمیانه برده شده باشند. امروزه تندور وسیله بسیار مهمی از رستوران های هندی در سراسر دنیا را تشکیل داده است و در برخی از انواع امروزی آن به جای زغال چوب از گاز و یا جریان برق برای ایجاد حرارت استفاده می شود. تندور در ارمنستان Tonir خوانده می شود و در تهیه کباب و نان لواش از آن استفاده می گردد. در گرجستان نیز از این اجاق ها با نام Tone در تهیه کباب استفاده می کنند. قدیمی ترین نمونه های تندور در Harappa (شهری در پنجاب) و Mohenjo Dara (شهری در ایالت سند پاکستان)، جایگاه تمدن باستانی Indus، یافت شدند گرچه انواع ابتدایی تر تندور پیش از این در ناحیه مکران پاکستان کشف شده بودند.
کلمه تندور در زبان سانسکریت Kandu، در زبان دری Tandur و tannur ، در زبان فارسی tanur (تنور)، در عربی tandur، در ترکی استانبولی Tandir و در زبان ترکی آذری tandir خوانده می شود که معنی همه آنها یکسان می باشد. اما برطبق لغت نامه فارسی دهخدا این کلمه از زبان باستانی “اکدی” (زبان رایج تمدن های بین النهرین) ریشه گرفته و حتی واژه tinuru در قدیمی ترین لوح بجا مانده در بابل نیز ذکر شده است. واژه های tanura در زبان اوستایی و tanur در زبان پهلوی نیز از همین کلمه اقتباس شده اند. بنابراین از آنجایی که تاریخچه پیدایش تندور به قبل از مهاجرت آریایی ها و سامی ها به فلات ایران و بین النهرین باز می گردد، می توان گفت که ممکن است تندور ریشه ای ایرانی یا سامی نداشته باشد.
مرغ تندوری یک غذای پنجابی است که قدمت آن به پیش از دوران امپراطوری مغول ها در جنوب و مرکز آسیا باز می گردد. در تهیه این غذا، مرغ در مخلوطی از ماست و ادویه جات شامل garam masala، سیر، زنجبیل، زیره سبز، فلفل قرمز و دیگر ادویه جات بسته به نوع طرز تهیه غذا خوابانده می شود. فلفل قرمز و دیگر ادویه جات تند به مرغ رنگ قرمز و زردچوبه نیز رنگ نارنجی متمایل به زرد می بخشد، در برخی از انواع تندوری از رنگ های خوراکی زرد و قرمز نیز استفاده می شود. تندوری بطور سنتی در دمای بالای اجاق های گلی (تندور) پخته می شود، اما آن را در کباب پزهای معمولی نیز می توان تهیه کرد. در بسیاری از رستوران های پاکستانی و هندی، مرغ تندوری قرمز با پیاز و برش های لیموی تازه سرو می شود. در هند، خوراک مرغ تندوری از جمله محبوب ترین وعده های غذایی است که اصل آن از شمال هند ریشه گرفته و به تدریج در طی سال ها به حد کمال خود رسیده است.
تندور، اجاق گلی استوانه ای شکلی است که از آن جهت پختن غذا یا نان در مناطقی چون هندوستان، افغانستان، قفقاز، بالکان، خاورمیانه، آسیای مرکزی، پاکستان و بنگلادش برای پخت و پز استفاده می شود. غذا در این اجاق ها بر روی شعله ای حاصل از سوختن چوب و یا زغال چوب پخته می شود. دمای حرارت داخل تندور تا ۴۸۰ درجه سانتی گراد رسیده و معمولا این اجاق ها به منظور حفظ دمای بالا جهت پخت و پز، برای مدت طولانی روشن نگاه داشته می شود. شکل تندور چیزی مابین اجاق های موقتی ساخته شده در داخل زمین و اجاق های دیواری افقی است و صرفا جهت آشپزی بر روی شعله آتش و گرمای تابشی حاصل از آن مورد استفاده قرار می گیرد.
از تندور در پخت انواع معینی از غذاهای هندی و افغان همچون مرغ تندوری و مرغ tikka و همچنین انواع نان همچون roti و naan استفاده می شود. کلمه تندوری یک صفت و به معنی “متعلق به تندور” است و برای وصف غذایی که در تندور پخته شده بکار می رود. تندور در هند با نام “bhatti” نیز خوانده می شود. Bhatti نام قبیله ای در منطقه بیابانی Thar واقع در شمال غربی هند و شرق پاکستان است که اهالی آن در خانه های خود از این گونه اجاق ها برای پخت و پز استفاده می کنند و نام این اجاق ها نیز از نام قبیله اقتباس شده است.
گفته می شود که این اجاق ها بوسیله رومیان از شمال هند به آسیای مرکزی و خاورمیانه برده شده باشند. امروزه تندور وسیله بسیار مهمی از رستوران های هندی در سراسر دنیا را تشکیل داده است و در برخی از انواع امروزی آن به جای زغال چوب از گاز و یا جریان برق برای ایجاد حرارت استفاده می شود. تندور در ارمنستان Tonir خوانده می شود و در تهیه کباب و نان لواش از آن استفاده می گردد. در گرجستان نیز از این اجاق ها با نام Tone در تهیه کباب استفاده می کنند. قدیمی ترین نمونه های تندور در Harappa (شهری در پنجاب) و Mohenjo Dara (شهری در ایالت سند پاکستان)، جایگاه تمدن باستانی Indus، یافت شدند گرچه انواع ابتدایی تر تندور پیش از این در ناحیه مکران پاکستان کشف شده بودند.
کلمه تندور در زبان سانسکریت Kandu، در زبان دری Tandur و tannur ، در زبان فارسی tanur (تنور)، در عربی tandur، در ترکی استانبولی Tandir و در زبان ترکی آذری tandir خوانده می شود که معنی همه آنها یکسان می باشد. اما برطبق لغت نامه فارسی دهخدا این کلمه از زبان باستانی “اکدی” (زبان رایج تمدن های بین النهرین) ریشه گرفته و حتی واژه tinuru در قدیمی ترین لوح بجا مانده در بابل نیز ذکر شده است. واژه های tanura در زبان اوستایی و tanur در زبان پهلوی نیز از همین کلمه اقتباس شده اند. بنابراین از آنجایی که تاریخچه پیدایش تندور به قبل از مهاجرت آریایی ها و سامی ها به فلات ایران و بین النهرین باز می گردد، می توان گفت که ممکن است تندور ریشه ای ایرانی یا سامی نداشته باشد.
مرغ تندوری یک غذای پنجابی است که قدمت آن به پیش از دوران امپراطوری مغول ها در جنوب و مرکز آسیا باز می گردد. در تهیه این غذا، مرغ در مخلوطی از ماست و ادویه جات شامل garam masala، سیر، زنجبیل، زیره سبز، فلفل قرمز و دیگر ادویه جات بسته به نوع طرز تهیه غذا خوابانده می شود. فلفل قرمز و دیگر ادویه جات تند به مرغ رنگ قرمز و زردچوبه نیز رنگ نارنجی متمایل به زرد می بخشد، در برخی از انواع تندوری از رنگ های خوراکی زرد و قرمز نیز استفاده می شود. تندوری بطور سنتی در دمای بالای اجاق های گلی (تندور) پخته می شود، اما آن را در کباب پزهای معمولی نیز می توان تهیه کرد. در بسیاری از رستوران های پاکستانی و هندی، مرغ تندوری قرمز با پیاز و برش های لیموی تازه سرو می شود. در هند، خوراک مرغ تندوری از جمله محبوب ترین وعده های غذایی است که اصل آن از شمال هند ریشه گرفته و به تدریج در طی سال ها به حد کمال خود رسیده است.
