توریست مالزی
۱۷ خرداد ۱۴۰۱
توریست مالزی – مالزی ملقب به «بهشت حاره‌ای زمین» از برترین مقاصد گردشگری آسیا و جهان به شمار می‌رود و با مناظر شگفت‌انگیز، جاذبه‌های خارق‌العاده و تنوع فرهنگی همواره مورد توجه گردشگران بوده است.
به گزارش ایسنا، در کنار جاذبه‌های طبیعی منحصر به فرد بناهای ساخته شده به سبک مالایی، آسمان‌خراش‌های سربه‌فلک کشیده و تنوع جغرافیایی این سرزمین همواره زبانزد است و گردشگران زیادی را جذب خود می‌کند.
«پرلیس» کوچکترین ایالت در شمال ساحل غربی جزیره مالزی است و با استان‌های سولانکا و سائون در کشور تایلند مرز مشترک دارد. شهر «کانگار» به عنوان مرکز ایالت، «آرائو» شهر سلطنتی و «پادانگ بسار» از مهمترین شهرهای این منطقه به شمار می‌رود. این سرزمین که زمانی بخشی از ایالت «کداح» بود، در سال ۱۸۲۱ تحت سیطره تایلندی‌ها درآمد. طبق معاهده‌ای که در سال ۱۹۰۹ بین بریتانیا و پادشاهی سیام به امضا رسید، تایلند کنترل این نواحی را به بریتانیایی‌ها واگذار کرد؛ دیری نپایید که همزمان با هجوم نیروهای ژاپنی و اشغال مالزی پرلیس بار دیگر تحت حکومت تایلندی‌ها درآمد. مدتی پس از واگذاری آن نیروهای بریتانیایی مجددا کنترل منطقه را به دست گرفته و در سال ۱۹۵۷ پس از اتحاد مالزی و تبدیل آن به کشوری مستقل پرلیس نیز به استقلال دست یافت.
اقتصاد این ایالت مبتنی بر کشاورزی، جنگل‌داری و ماهیگیری است. استفاده وسیع از اراضی منطقه و کثرت نیروی انسانی مشغول به کار در بخش کشاورزی و میزان بالای تولید محصولات داخلی آن را به بهترین رکن اقتصادی بدل کرده است. نیشکر، کائوچو، مانگو، هندوانه و چوب ساج از مهمترین فرآورده‌های زراعی این منطقه به شمار می‌روند.
همانطور که گفته شد پرلیس میزبان جاذبه‌های طبیعی بسیاری است که از جمله آن‌ها می‌توان به «پارک جنگلی بوتیک آیِر» واقع در چند کیلومتری کانگار که یکی از زیباترین جاذبه‌های پرلیس به شمار می‌رود، اشاره کرد. این پارک دارای بیش از ۷۰۰ گونه گیاه بوده و در سال ۱۹۹۸ در زمینی به مساحت ۱۲ هکتار احداث شده است.
جویبارهای پرپیچ و خمی که در میان جنگل‌های استوایی جریان دارند و آبشارهایی که از فراز صخره‌های سر به فلک کشیده به پایین می‌ریزند، چشم‌اندازی شگفت‌انگیز به این مکان بخشیده‌اند. این پارک مکانی مناسب برای علاقه‌مندان به طبیعت و دوستداران آشنایی با گیاهان و حیوانات گوناگون آن است. همچنین ارائه تسهیلات ویژه برای اقامت گردشگران و محوطه وسیعی که برای انجام فعالیت‌های تفریحی در نظر گرفته شده، بر جذابیت‌های این منطقه افزوده است.
«پارک ملی وانگ کلیان» به مساحت ۱۰۰۰ هکتار واقع در اندوختگاه جنگلی ماتا آیِر به لحاظ تنوع گیاهی و جانوری از جاذبه‌های دیدنی پرلیس است. دریاچه «تیماتاسو» و قله‌های دوقلو و دیدنی «بوکیت چابانگ» واقع در مسیر این پارک از جذابیت‌های منطقه است. مسیری که به غار «بِرما وانگ» منتهی می‌شود، دارای شگفتی‌های طبیعی خارق‌العاده و زیبایی است که بازدیدکنندگان را به شگفتی فرو می‌برد.
«پارک تفریحی غار کِلام» نیز از دیگر جاذبه‌های طبیعی منطقه پرلیس بوده که ۳۷۰ متر طول دارد و در شهر کوچک کاکی بوکیت قرار گرفته است. پل معلقی که بازدیدکنندگان را از پارک به غار می‌رساند از روی نهرها و جویباری‌هایی عبور می‌کند از میان صخره‌های آهکی جریان دارند و هوای منطقه را مطبوع کرده‌اند.
«تاسیک مِلاتی» دریاچه‌ای کوچک و دیدنی است که در شمال شهر کانگار و در نواحی باتلاقی منطقه قرار دارد و نام آن برگرفته از نیلوفرهای آبی زیبایی است که بر روی آب‌های زلال این دریاچه شناورند. بیش از ۱۵۰ جزیره کوچک روی این دریاچه وجود دارد که از طریق قایق‌های کوچک قابلیت دسترسی دارد. مسیرها و گذرگاه‌های بلندی که روی این دریاچه مصنوعی ساخته شده، به بازدیدکنندگان این امکان را می‌دهد تا با ایستادن بر روی آن‌ها طبیعت زیبا و شگفت‌انگیز این مکان قابل مشاهد باشد. نیلوفرهای آبی شناور و تپه‌های آهکی عظیم گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کنند.
«موزه دولتی پرلیس» که در اواخر قرن ۱۹ ساخته شد، به نوعی اقامتگاه مستشاران انگلیسی به شمار می‌رفت. بین سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۳ این بنا توسط نیروهای ژاپنی اشغال شد و بین سال‌های ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۵ به مقر نیروهای نظامی تایلند تغییر یافت. پس از آنکه مالزی به استقلال رسید و نیروهای بریتانیایی کشور را ترک کردند، این بنا به مقر وزرا و بعدها به میهمانسرا تبدیل شد. امروز نیز در قالب موزه دولتی تاریخچه پرلیس متعلق به دوره‌های حکومتی سیامی‌ها، بریتانیایی‌ها و ژاپنی‌ها را به نمایش می گذارد.
«پارک ملی پرلیس» از دیگر مناطق جذاب منطقه است که در مرز غربی این ایالت و در مرز مشترک تایلند و شبه جزیره مالزی قرار گرفته. این پارک بر روی تپه‌های آهکی ناکاوان در ناحیه‌ای به طول ۳۶ کیلومتر واقع شده است. نواحی جنگلی زیبا، صخره‌های تو در تو، جویبارهای روان و غارهای وسیع چشم‌اندازی شگفت‌انگیز به این مکان بخشیده است.
این منطقه علاوه بر اینکه منطقه‌ای محافظت شده به حساب می‌آید، برای تحقیقات و آموزش نیز امکاناتی را فراهم کرده که همین موارد حضور گردشگران و بازدیدکنندگان را طی سال‌ها افزایش داده است.
منبع: www.tripadvisor.com
به گزارش ایسنا، در کنار جاذبه‌های طبیعی منحصر به فرد بناهای ساخته شده به سبک مالایی، آسمان‌خراش‌های سربه‌فلک کشیده و تنوع جغرافیایی این سرزمین همواره زبانزد است و گردشگران زیادی را جذب خود می‌کند.
«پرلیس» کوچکترین ایالت در شمال ساحل غربی جزیره مالزی است و با استان‌های سولانکا و سائون در کشور تایلند مرز مشترک دارد. شهر «کانگار» به عنوان مرکز ایالت، «آرائو» شهر سلطنتی و «پادانگ بسار» از مهمترین شهرهای این منطقه به شمار می‌رود. این سرزمین که زمانی بخشی از ایالت «کداح» بود، در سال ۱۸۲۱ تحت سیطره تایلندی‌ها درآمد. طبق معاهده‌ای که در سال ۱۹۰۹ بین بریتانیا و پادشاهی سیام به امضا رسید، تایلند کنترل این نواحی را به بریتانیایی‌ها واگذار کرد؛ دیری نپایید که همزمان با هجوم نیروهای ژاپنی و اشغال مالزی پرلیس بار دیگر تحت حکومت تایلندی‌ها درآمد. مدتی پس از واگذاری آن نیروهای بریتانیایی مجددا کنترل منطقه را به دست گرفته و در سال ۱۹۵۷ پس از اتحاد مالزی و تبدیل آن به کشوری مستقل پرلیس نیز به استقلال دست یافت.
اقتصاد این ایالت مبتنی بر کشاورزی، جنگل‌داری و ماهیگیری است. استفاده وسیع از اراضی منطقه و کثرت نیروی انسانی مشغول به کار در بخش کشاورزی و میزان بالای تولید محصولات داخلی آن را به بهترین رکن اقتصادی بدل کرده است. نیشکر، کائوچو، مانگو، هندوانه و چوب ساج از مهمترین فرآورده‌های زراعی این منطقه به شمار می‌روند.
همانطور که گفته شد پرلیس میزبان جاذبه‌های طبیعی بسیاری است که از جمله آن‌ها می‌توان به «پارک جنگلی بوتیک آیِر» واقع در چند کیلومتری کانگار که یکی از زیباترین جاذبه‌های پرلیس به شمار می‌رود، اشاره کرد. این پارک دارای بیش از ۷۰۰ گونه گیاه بوده و در سال ۱۹۹۸ در زمینی به مساحت ۱۲ هکتار احداث شده است.
جویبارهای پرپیچ و خمی که در میان جنگل‌های استوایی جریان دارند و آبشارهایی که از فراز صخره‌های سر به فلک کشیده به پایین می‌ریزند، چشم‌اندازی شگفت‌انگیز به این مکان بخشیده‌اند. این پارک مکانی مناسب برای علاقه‌مندان به طبیعت و دوستداران آشنایی با گیاهان و حیوانات گوناگون آن است. همچنین ارائه تسهیلات ویژه برای اقامت گردشگران و محوطه وسیعی که برای انجام فعالیت‌های تفریحی در نظر گرفته شده، بر جذابیت‌های این منطقه افزوده است.
«پارک ملی وانگ کلیان» به مساحت ۱۰۰۰ هکتار واقع در اندوختگاه جنگلی ماتا آیِر به لحاظ تنوع گیاهی و جانوری از جاذبه‌های دیدنی پرلیس است. دریاچه «تیماتاسو» و قله‌های دوقلو و دیدنی «بوکیت چابانگ» واقع در مسیر این پارک از جذابیت‌های منطقه است. مسیری که به غار «بِرما وانگ» منتهی می‌شود، دارای شگفتی‌های طبیعی خارق‌العاده و زیبایی است که بازدیدکنندگان را به شگفتی فرو می‌برد.
«پارک تفریحی غار کِلام» نیز از دیگر جاذبه‌های طبیعی منطقه پرلیس بوده که ۳۷۰ متر طول دارد و در شهر کوچک کاکی بوکیت قرار گرفته است. پل معلقی که بازدیدکنندگان را از پارک به غار می‌رساند از روی نهرها و جویباری‌هایی عبور می‌کند از میان صخره‌های آهکی جریان دارند و هوای منطقه را مطبوع کرده‌اند.
«تاسیک مِلاتی» دریاچه‌ای کوچک و دیدنی است که در شمال شهر کانگار و در نواحی باتلاقی منطقه قرار دارد و نام آن برگرفته از نیلوفرهای آبی زیبایی است که بر روی آب‌های زلال این دریاچه شناورند. بیش از ۱۵۰ جزیره کوچک روی این دریاچه وجود دارد که از طریق قایق‌های کوچک قابلیت دسترسی دارد. مسیرها و گذرگاه‌های بلندی که روی این دریاچه مصنوعی ساخته شده، به بازدیدکنندگان این امکان را می‌دهد تا با ایستادن بر روی آن‌ها طبیعت زیبا و شگفت‌انگیز این مکان قابل مشاهد باشد. نیلوفرهای آبی شناور و تپه‌های آهکی عظیم گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کنند.
«موزه دولتی پرلیس» که در اواخر قرن ۱۹ ساخته شد، به نوعی اقامتگاه مستشاران انگلیسی به شمار می‌رفت. بین سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۳ این بنا توسط نیروهای ژاپنی اشغال شد و بین سال‌های ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۵ به مقر نیروهای نظامی تایلند تغییر یافت. پس از آنکه مالزی به استقلال رسید و نیروهای بریتانیایی کشور را ترک کردند، این بنا به مقر وزرا و بعدها به میهمانسرا تبدیل شد. امروز نیز در قالب موزه دولتی تاریخچه پرلیس متعلق به دوره‌های حکومتی سیامی‌ها، بریتانیایی‌ها و ژاپنی‌ها را به نمایش می گذارد.
«پارک ملی پرلیس» از دیگر مناطق جذاب منطقه است که در مرز غربی این ایالت و در مرز مشترک تایلند و شبه جزیره مالزی قرار گرفته. این پارک بر روی تپه‌های آهکی ناکاوان در ناحیه‌ای به طول ۳۶ کیلومتر واقع شده است. نواحی جنگلی زیبا، صخره‌های تو در تو، جویبارهای روان و غارهای وسیع چشم‌اندازی شگفت‌انگیز به این مکان بخشیده است.
این منطقه علاوه بر اینکه منطقه‌ای محافظت شده به حساب می‌آید، برای تحقیقات و آموزش نیز امکاناتی را فراهم کرده که همین موارد حضور گردشگران و بازدیدکنندگان را طی سال‌ها افزایش داده است.
منبع: www.tripadvisor.com
